ਸੁਰਤ ਭੁਲਾਈ ਜਾਂਵਦਾ
ਅੱਖੀਂ ਘੱਟਾ ਪਾਂਵਦਾ
ਕੱਪੜ-ਲੀੜ ਉਡਾਂਵਦਾ
ਝੱਖੜ ਆਇਆ ਲਾਂਭ ਦਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਂਭਦਾ
ਯਾਰੋਂ ਝੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ

ਬੀਤੇ ਦਾ ਨਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰ
ਬਸ ਤੂੰ ਅਗਲਾ ਫਿਕਰ ਕਰ
ਪੁੰਗਰੀ ਪੌਧ ਸੰਭਾਲ ਤੂੰ
ਮਰ ਨਾ ਮਰਦੇ ਨਾਲ ਤੂੰ
ਹੁਣ ਕੀ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਵਣਾ
ਗਮ ਦੀ ਚੱਕੀ ਝੋਵਣਾ
ਜਿਹੜਾ ਕੁੱਝ ਸੀ ਹੋਵਣਾ
ਉਹ ਤਾਂ ਮੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ~

ਇਕ ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੇਹਤਰੀਨ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਇਹ ਇਕ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ,..............jio Gaffal saab g,............

ਬਹੁਤ ਖੂਬ ‘ ਮੱਲਾ’
ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿ