ਕੱਚ ਦੇ ਗਿਲਾਸ
ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਕੱਚ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਡਿੱਗੀਏ , ਤੇ ਕੜੱਚ ਦੇਣੀ ਟੁੱਟ ਜਾਈਏ ।
ਆਖਰ ਅਸੀਂ ਦੋਸਤ ਹਾਂ --- ਮੇਰੇ ਯਾਰ ।
ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ 'ਚੋਂ ਗਿਰਾਂਗੇ
ਤੇ ਫੇਰ --
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵਾਂਗੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤੈ - ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਤਕਲੀਫ਼ ਤਾਂ ਹੋਊ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਕੱਚ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਨਾ
ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਡਿੱਗੀਏ ਤੇ
ਕੜੱਚ ਦੇਣੀ ਟੁੱਟ ਜਾਈਏ ।
ਤੂੰ ਵੀ ਜਾਣਦੈਂ ਤੇ, ਮੈਂ ਵੀ ਕਿ-
ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਘੜੀ ਮੁੜੀ ਪਰਤਣਾ ।
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ
ਦੀਵਾਰ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਨੀ ।
ਤੇ ਚੌਂਕ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹਿਣਾ ,
ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ।
ਅਸੀਂ ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ ।
ਅਸੀਂ ਏਦਾਂ ਕਰਾਂਗੇ ,
ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਚਲਾ ਜਾਏਂਗਾ
ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਹੋਰ
-ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ ਖ਼ਤ ਲਿਖਾਂਗਾ
" ਇੱਥੇ ਸਭ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ
ਪਰਮਾਤਮਾ ਪਾਸੋਂ ਨੇਕ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ ।
ਪੱਤਰ ਦੇ ਉੱਤਰ 'ਚ ਮਾਮੂਲੀ ਦੇਰੀ ਲਈ ਤੂੰ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗੇਂਗਾ
...ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਾਦੀ ਦੀ ਸਾਲ ਗਿਰਾਹ 'ਤੇ
ਛੋਟਾ ਮੋਟਾ ਗਿਫਟ ਭੇਜਾਂਗਾ
ਤੇ ਤੂੰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਅਚਾਨਕ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣ 'ਤੇ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾਏਂਗਾ
-- ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ 'ਈਦ ਮੁਬਾਰਕ' ਕਹਾਂਗਾ
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ 'ਦੀਵਾਲੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਭ ਕਾਮਨਾਵਾਂ' ਭੇਜੇਂਗਾ
-- ਇੰਝ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਕੱਤੀ ਦਿਸੰਬਰ ਉਹ ਠੰਢੀ ਸ਼ਾਮ ਆਏਗੀ
ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ 'ਗ੍ਰੀਟਿੰਗ ਕਾਰਡ'
ਕਿਸੇ ਡਾਕਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾ ਜਾਣਗੇ
ਤੇ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੇ;
ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਵੀ
- ਇੰਝ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਤਾਂ ਹੋਊ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਕੱਚ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਕਿਰੀਏ ਤੇ ਕੜੱਚ ਦੇਣੀ ਟੁੲਟ ਜਾਈਏ
ਆਖਰ ਅਸੀਂ ਦੋਸਤ ਹਾਂ -- ਮੇਰੇ ਯਾਰ
ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ 'ਚੋਂ ਗਿਰਾਂਗੇ
ਤੇ ਫਿਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵਾਂਗੇ ।
ਅਮਿਤੋਜ ਦੀ ਕਿਤਾਬ : ਖਾਲੀ ਤਰਕਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ