ਧਨੁਖਧਾਰੀ ਨੇਂ ਮੋਢਿਉ ਲਾਹਿਆ

ਨੂਰਾਂ ਭਰਿਆ ਭੱਥਾ।

ਜਾ ਕੇ ਹੱਥ ਪਿਚਕਾਰੀ ਪਾਇਆ

ਖਿੜਿਆ ਧਰ ਦਾ ਮੱਥਾ॥

ਰੰਗ ਮਜੀਠ ਦੀ ਖਿੱਚ ਪਿਚਕਾਰੀ

ਭਰਿਆ ਤਾਂਣ ਭੁਜਾਂਵਾ।

ਧਰ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਤੇ ਕੀ ਬੀਤੀ

ਕਿੱਥੋਂ ਸ਼ਬਦ ਲਿਆਂਵਾ॥

ਜੋਰ ਇਲਾਹੀ ਦੇ ਸੰਗ ਮਾਹੀ

ਵਿਚ ਅਸਮਾਨ ਚਲਾਈ।

ਦੋਨੋਂ ਜੱਗ ਰੱਤੇ ਉਸ ਡਾਢੇ

ਇੱਕੋ ਇਸ਼ਕ ਖੁਦਾਈ॥

ਦੂਰ ਅਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੁਦ ਨਾਰਾਇਣ

ਬੰਸੀ ਲਬਾਂ ਲਗਾਈ।

ਰਾਧਾ ਤੱਕੇ, ਮੀਰਾ ਤੱਕੇ,

ਤੱਕੇ ਕੁੱਲ ਲੋਕਾਈ॥

ਗੁਰਮੁਖ ਦੀ ਦੇਹੀ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ੀ

ਕਾਇਨਾਤ ਜੇਡ ਉਚਾਈ।

ਰੰਗ ਮਜੀਠੇ ਰੰਗ ਹੋ ਮਾਂਣੇ

ਧਰ ਦੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਰਾਹੀ॥

ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਟਵਾਲ

(09 ਜੂਨ 2008)

ਬੀਰ ਰਸ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਜੀ ਬਹੁਤ ਖੂਬ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਸਤ੍ਸ਼੍ਰੀਆਕਾਲ ਜੀ...........

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧਨਵਾਦ ਜੀ ਹਰਕਿਰਣਜੀਤ ਜੀ..................

ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੂਸਰਾ ਹਿੱਸਾ ਪੜ੍ਹਯਾ ਹੀ ਨਈ ਹੈ, ਓ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲੈਯੋ.............

AND I REQUEST EVERYBODY PLS REPLY ON THIS TOPIC IN THE SECOND PART...........

THANKS...................

WITH REGARDS,

RAMANDEEEP KAUR

ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਰਚਨਾਂ ਹੈ ਜੀ...ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਲੱਗਿਆ ਪੜ ਕੇ.

ਸਾਂਝਿਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਜੀ