ਵੈਣ ੳੁੱਚੀ ਉੱਚੀ ਪਾਓ ਅੱਜ
ਅਰਥੀ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਤੋਰਨੀ ਹੈ
ਲਾ ਦੇਓ ਇਹਨੂੰ ਲੇਪ ਚੰਦਨ ਦੇ
ਖੁਸ਼ਬੂ ਗਮਾਂ ਦੀ ਜੋ ਵਖੇਰਨੀ ਹੈ

ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ
ਕੋਈ ਗੰਗਾਜਲ ਚ ਮਿਲਾ ਦੇਓ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਇਸ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ
ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਨਹਾ ਦੇਓ

ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਸੁੱਕੀ ਲੱਕੜ ਤੇ
ਧਰ ਦੇਓ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ
ਗਮਾਂ ਦਾ ਮਹਿਰਮ ਹੀ
ਲਾਂਬੂ ਲਾਵੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆ ਕੇ

ਲੋਕੀ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਹੁਣ
ਇਹ ਕੋਣ ਹੈ ਮੁੱਕਿਆ
ਕਿੳੁਂ ਭੋਰਿਆਂ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਉਤੋਂ
ਅੱਜ ਸ਼ਹਿਦ ਹੈ ਸੁੱਕਿਆ

ਕਿਉਂ ਕੋਇਲਾ ਦੀ ਹੇਕ ਵੀ
ਅੱਜ ਵੈਣ ਪਈ ਪਾਵੇ
ਕਿੳੁਂ ਹੰਸਾਂ ਦੀ ਡਾਰ ਵੀ
ਮਾਸ ਪਈ ਖਾਵੇ

ਕਿੳੁਂ ਗਮਾਂ ਦੀ ਵਾ ਇਹਦੇ
ਸਿਵੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਮੁੜ ਜਾਵੇ
ਇਹਦੀ ਬਲਦੀ ਚਿਤਾ ਨੂੰ
ਦੂਣੀ ਚੋਣੀ ਹੋਰ ਵਧਾਵੇ

ਮੁੱਕ ਜਾਣ ਦੇਵੋ ਅੱਜ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਇਸ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ
ਮੇਰੇ ਤੇ ਇਸਦੇ
ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਨੂੰ

ਵੈਣ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਪਾਓ ਅੱਜ
ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਅਰਥੀ ਤੋਰਨੀ ਹੈ
ਲਾ ਦੇਓ ਇਹਨੂੰ ਲੇਪ ਚੰਦਨ ਦੇ
ਖੁਸ਼ਬੂ ਗਮਾਂ ਦੀ ਵਖੇਰਨੀ ਹੈ

 

ਸੰਜੀਵ ਬਾਈ ਜੀ, ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਹੈ |

ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸੇਵਾ 'ਚ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਅਲੰਕਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਫੁੱਲ ਅਰਪਿਤ ਕੀਤੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ - ਵੈਣ ਪਾਓ; ਲਾ ਦੇਓ ਇਹਨੂੰ ਲੇਪ ਚੰਦਨ ਦੇ; ਖੁਸ਼ਬੂ ਗਮਾਂ ਦੀ; ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਸੁੱਕੀ ਲੱਕੜ; ਲਾਂਬੂ ਲਾਵੇ; ਭੋਰਿਆਂ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਉਤੋਂ

ਅੱਜ ਸ਼ਹਿਦ ਹੈ ਸੁੱਕਿਆ; ਕੋਇਲਾ ਦੀ ਹੇਕ |

The poem has tinge of grief clearly visible; fragrance of sandal wood; sensation of excruciating pain and distress; intense heat of fire; taste of delicious honey on parched lips, and sweet song of the cukoo bird. It is a sensuous verse - it caters to our senses of touch, taste, hearing, and vision.

 

 

ਸ਼ਾਨਦਾਰ  ! Thnx for sharing !

God Bless !

 

bhout bhaout Shukria sir

ik dard uttar aiya ehna alfaazan wich,..............parh ke rooh hanjuan ch bhij gayi...............hard for me to say more,...............duawaan veer

ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਜਵਾਬ ਰਚਨਾ ੲੇ ਸੰਜੀਵ ਜੀ, ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਸਾਗਰ ਹੈ ੲਿਹ ਰਚਨਾ, ਬਾਕੀ ਤੇ ਸਾਰੀ ਹੀ ਰਚਨਾ ਬਾ-ਕਮਾਲ ਏ ਜੀ ਪਰ ਖਾਸਤੋਰ ਤੇ,

"ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ
ਕੋਈ ਗੰਗਾਜਲ 'ਚ ਮਿਲਾ ਦੇਓ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਇਸ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ
ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਨਹਾ ਦਿਓ"

ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਜੀ।