ਅੱਜ ਵੀ ਹੱਥ ਵਿਚ ਝਾੜੂ ਫੜ ਕੇ
ਨੰਗੇ ਪੈਰੀ ਪੋੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕੇ

ਸਿਰ ਦਾ ਪੱਲੂ ਠੀਕ ਜਿਹਾ ਕਰ ਕੇ
ਰੋਂਦੀ ਨਹੀ ਹੁਣ ਅੰਦਰ ਵੜ੍ਹ ਕੇ

ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਬੀਬੀ ਕੌਣ ?
ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਰ ਨੀਵੀਂ ਧੌਣ

ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕਲੌਤੀ ਧੀ ਹੈ
ਇਸ ਦਾ ਨਾ ਪਰ ਕੋਈ ਜੀਅ ਹੈ

ਨਾ ਇਹ ਵਿਆਹੀ, ਨਾ ਕੁਵਾਰੀ
ਡੋਲੀ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋ ਤਿਆਰੀ

ਇਸ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈਂ ਮੁੱਕਿਆ
ਮੁੜ ਕੇ ਵਿਹੜੇ ਕੋਈ ਨਾ ਢੁੱਕਿਆ

ਫਿਰ ਇਸ ਦੀ ਅੱਖ ਪੱਥਰ ਹੋਈ
ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਫਿਰ ਕਦੇ ਇਹ ਰੋਈ

ਇਹ ਤਾਂ ਰਹੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰਦੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਬਸ ਖੇਡ ਗਈ ਜੂਆ

ਅੰਦਰ ਦਰਦ ਲਪੇਟੀ ਬੈਠੀ
ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਲੱਗੇ ਭੂਆ .....ਰਾਜ ਕੌਰ

ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਲੱਗੇ ਭੂਆ.......

ਵਾਹ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾ......tfs.....