ਬੂੰਦ ਹਾਂ ਬਾਰਿਸ਼ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ |
ਜਾਂ ਕਲੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ਟਾਹਣੀ ਦੀ ||
ਬਣਤਰ ਕਿਸੇ ਘੁਮਿਆਰ ਦੀ |
ਜਾਂ ਰਚਨਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀ ||

ਕੀ ਵਜੂਦ ਮੇਰਾ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਤੇ |
ਜਦ ਤੁਰ ਗਏ ਸਾਰੇ ਹਾਰ ਕੇ ||
ਇਸੇ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਉਲਝਿਆ |
ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀਂ ਹਾਂ ਗੁੰਝਲੀਆਂ ||

ਕਦੇ ਹਾਸੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤੇ ਘੜਦਾ |
ਕਦੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸੇਕ ਵਿੱਚ ਸੜਦਾ ||
ਨੱਚ ਰਿਹਾ ਵਾਂਗ ਕਠਪੁਤਲੀ ਦੇ |
ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਅਣਦੇਖੀ ਸੂਤਲੀ ਤੇ ||

ਧਰਮ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ |
ਨਾਲ ਕਮਾਇਆ ਕੁੱਝ ਨਾ ਜਾਂਦਾ ||
ਹੈ ਸਬ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਮਿਥਿਆ |
ਹੋਣਾ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ||

ਕਦੇ ਜੀਣ ਲਈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਂਦਾ |
ਕਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋੜ ਜਿੰਦ ਮੁਕਾ ਜਾਂਦਾ ||
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਕਮਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮਿੱਟੀ |
ਇਹ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਜਾਣੀ ਮੈਥੋਂ ਜਿੱਤੀ ||

ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਫਰੋਲਦਾ |
ਕੱਲਾ ਬੈਠ ਮਨ ਦਾ ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ||
ਅਕਸਰ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕੌਣ ਸੋਚਦਾ |
ਜਵਾਬ ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਖੋਜਦਾ ||

ਮਨਿੰਦਰ ਸਿੰਘ "ਮਨੀ"