ਅੱਜ ਵੀ ਮਾਰ ਕੇ ਢਾਵਾਂ ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ,
ਰੋਂਦੇ ਰੁੱਖ ਤੇ ਛਾਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਕਿੰਝ ਪੁੱਤਰਾਂ ਲਈ ਤੜਫ਼ ਤੜਫ਼ ਕੇ ਕਬਰੀਂ ਜਾ ਵੜੀਆਂ,
ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਾਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਕੱਦ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੱਸ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲਾਵਣ ਲਈ,
ਤਰਸ ਰਹੀਆਂ ਨੇਂ ਬਾਂਹਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਚੇਤੇ ਆਉਣ ਦਿਲ ਚਰੀਜਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ,
ਵੇਖ ਕੇ ਕਣਕ ਕਪਾਹਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਰੋ ਰੋ ਕੁਝ ਬਨੇਰੇ ਕਈ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ,
ਪੁੱਛਦੇ ਨੇਂ ਨਾਂ ਕਾਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਕਿੰਨੇ ਈ ਨੇਂ ਜਿਹੜੇ ਅੱਜ ਵੀ ਲੈ ਕੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇਂ,
ਹੌਕੇ , ਹੰਝੂ, ਹਾਵਾਂ, ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਉਧਰ ਵੀ ।

ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਨੇਂ ਸੰਧੂ ਯਾਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੁੱਲੀਆਂ ਨਈਂ,
ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ,ਇਧਰ ਵੀ ਤੇ ਵੀ ਇਧਰ ਵੀ ।

ਇਰਸ਼ਾਦ ਸੰਧੂ

 

ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਜੀ, ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਪੋਸਟ |

ਆਸਾਂ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ, ਦੁੱਖ ਸਾਂਝੇ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ - ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਹੈ ਜੀ |

ਰੱਬ ਰਾਖਾ | ਖੁਸ਼ ਰਹੋ |  

 

ਵਾਹ ,...ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੇਹਤਰੀਨ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ ,............ਵੰਦਰਫੁਲ , ਬਰਿਲਿਅੰਤ ,.......ਅਲਟੀਮੇਟ ਸ਼ਾਇਰੀ ,........ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ , ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ,............ਇਮੋਸ਼ਨਸ,....ਫੀਲਿੰਗ੍ਸ ,............ਵੈਰੀ ਵੈੱਲ  written,............great and must read poetry for everyone i admire,.......hatts off sir g.