ਬੁਝਾ ਕੇ ਮੈਨੂ ਓਹ ਜੋ ਰੋਸ਼ਨ ਹੋਇਆ ਹੈ
ਕਾਲਖ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਬੀ ਲੱਗੀ ਹੋਣੀ
ਵਾਲਕੇ ਦੀਵਾ ਜੋ ਸਿਰਹਾਣੇ ਸੋਇਆ ਹੈ .
ਮਾਤਮ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀ ਸਿਰਫ ਬੰਦੇ ਮੋਇਆਂ ਦਾ
ਓਹ ਭਲਾਂ ਕੀਕਣ ਚੁਪ ਬਹਿ ਜਾਵੇ
ਕ਼ਤਲ ਜਿਸਦੇ ਅਰਮਾਨਾ ਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ .
ਓਹ ਵਾਂਗਰ ਦਰਿਆ ਸੀ ਓਸਦੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ਤੇ
ਓਹਦੀ ਕਹਿੜੀ ਹੋਣੀ ਹੈ ਮੰਜਿਲ
ਜੋ ਖੂਹਾਂ ਵਾਂਗਰਾਂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਖਲੋਇਆ ਹੈ .
ਨਾ ਫੁੱਲ ਸਨ ਮੇਰੇ ਨਾ ਖਾਰ ਹੀ ਮੇਰੇ
ਮੈਂ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਉਜੜੇ ਚਮਨਾ ਦਾ
ਏਹੋ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ ਹੈ
ਇਹ ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਆਪਣੇ ਉਸੂਲ ਨੇ
ਗਿਆ ਜੋ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਨਹੀ ਮੁੜਕੇ ਪਿਛਾਂ ਵੇਂਦਾ
ਗਾਏ ਵਾਕ਼ਤਾਂ ਨੂ ਪ੍ਰੀਤ ਬਹੁਤ ਰੋਇਆ ਹੈ
ਬੁਝਾ ਕੇ ਮੈਨੂ ਓਹ ਜੋ ਰੋਸ਼ਨ ਹੋਇਆ ਹੈ
ਕਾਲਖ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਬੀ ਲੱਗੀ ਹੋਣੀ
ਵਾਲਕੇ ਦੀਵਾ ਜੋ ਸਿਰਹਾਣੇ ਸੋਇਆ ਹੈ .
ਮਾਤਮ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀ ਸਿਰਫ ਬੰਦੇ ਮੋਇਆਂ ਦਾ
ਓਹ ਭਲਾਂ ਕੀਕਣ ਚੁਪ ਬਹਿ ਜਾਵੇ
ਕ਼ਤਲ ਜਿਸਦੇ ਅਰਮਾਨਾ ਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ .
ਓਹ ਵਾਂਗਰ ਦਰਿਆ ਸੀ ਓਸਦੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ਤੇ
ਓਹਦੀ ਕਹਿੜੀ ਹੋਣੀ ਹੈ ਮੰਜਿਲ
ਜੋ ਖੂਹਾਂ ਵਾਂਗਰਾਂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਖਲੋਇਆ ਹੈ .
ਨਾ ਫੁੱਲ ਸਨ ਮੇਰੇ ਨਾ ਖਾਰ ਹੀ ਮੇਰੇ
ਮੈਂ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਉਜੜੇ ਚਮਨਾ ਦਾ
ਏਹੋ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ ਹੈ
ਇਹ ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਆਪਣੇ ਉਸੂਲ ਨੇ
ਗਿਆ ਜੋ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਨਹੀ ਮੁੜਕੇ ਪਿਛਾਂ ਵੇਂਦਾ
ਗਾਏ ਵਾਕ਼ਤਾਂ ਨੂ ਪ੍ਰੀਤ ਬਹੁਤ ਰੋਇਆ ਹੈ