ਲਟੋਰ ਨਿੰਬਲ ਨਭ 'ਚੋਂ ਦਬੋਚ ਕੇ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਆ ਗਿਆ; ਉਸ ਦੇ ਚੁੰਗਲ਼ 'ਚ ਸਹਿਆ ਫਸ ਗਿਆ। ਪਲਕ ਝਪਕਦੀ 'ਚ ਉੱਡ ਗਿਆ। ਸਹਿਆ ਪਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜੰਗਲ ਦੀ ਝੱਲ 'ਚ ਖਲੋਤਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਉੱਥੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਵਿਵੇਕ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਆਲ਼ੇ ਦੁਆਲ਼ੇ ਪਰਤੱਖ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸੀ ਕਿ ਬਾਹਰਲੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਇੱਥੇ ਆਏ ਸੀ।
ਵੈਨ 'ਚੋਂ ਜੋ ਲੱਭਿਆ, ਪੜ੍ਹ ਦੇਖ ਕੇ ਹੁਣ ਦੋਨੋਂ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਤਿਆਰ ਸੀ, ਨਾਕਾਬਲੇ ਕਬੂਲ ਕਰਨ। ਇਸ ਵੇਲ਼ੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪਰਦੇਸ 'ਚ ਹੀ ਸਨ। ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਜਤਨ ਸੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੂੰ ਫੜਨ ਦਾ ਜੋ ਆਸ ਪਾਸ ਹੀ ਸੀ। ਫੰਧਾ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਨਾਲ਼ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਥਾਂ 'ਤੇ ਕੜਿੱਕੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਥਾਂ ਧਰਤੀ 'ਚ ਟੋਆ ਪੱਟਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਾਹਦਾਂ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਪੁਲਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ਼ ਇਸ ਥਾਂ ਪਾਹੁੰਚ ਗਏ ਸਨ। ਜਾਲ਼ ਖਿਲਾਰਨ ਵਾਲ਼ੇ ਤਾਂ ਚੰਪਤ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਗੱਲ ਸੀ ਕਿੱਧਰ? ਓਂਕਾਰ ਦੇ ਖ਼ਤਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਉਹ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਵੜ ਗਏ ਸਨ। ਪਾਠਕ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਅਦ ਰੇਂਜਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗੇ ਕਿ ਸ਼ੇਰ ਦੋਸ਼ੀ ਸੀ ਜਾਂ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੁਦ। ਪੁਲਸ ਨੇ ਤਾਂ ਜਿਹੜੇ ਤਿੰਨ ਪੁਲ਼ਸੀਏ ਮਾਰੇ ਸੀ ਅਨੀਲ ਉੱਤੇ ਊਜ ਲਾਈ। ਪਰ ਸਾਫ਼ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਸ਼ੇਰ ਨੇ ਕੀਤਾ। ਬਾਅਦ 'ਚ ਪੁਲਸ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਮਾਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਗਿਆਨ ਨੇ ਰੋਕਿਆ। ਜੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਕਿਤੇ ਲਾਉਣਾ ਸੀ, ਸ਼ਿਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਲਾਉਣਾ ਸੀ। ਇਸ ਗੱਲ ਅਖਬਾਰਾਂ 'ਚ ਛਪਵਾ ਦਿੱਤੀ।
ਪੁਲ਼ਸ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ ਸੀ। 'ਕੱਲੇ ਰੇਂਜਰ ਹੀ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ ਗਏ। ਉਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਧਿਆਨ ਨਾਲ਼ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ।
ਗਾਹਾ ਪੜੋ
http://5abi.com/dharavahak/urra-onkar/33-lalla-onkar-dhillon-291012.htm
|
......
