ਪੱਤਰ ਚੱਕ ਕੇ ਵਿਵੇਕ ਨੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੇ। ਜੋ ਪੁਲਸ ਨੇ ਵਾਕਿਆ ਤੋਂ ਲਭਿਆ, ਰੇਂਜਰਾਂ ਨਾਲ ਵੰਡਿਆ। ਜਿਹੜੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਪੱਤਰ ਵਿਵੇਕ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਵੈਨ'ਚ ਮਿਲੇ, ਰੱਖ ਲਏ, ਛਾਣ ਬੀਨ ਕਰਨ ਲਈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੋ ਜੱਗੀ ਦੇ ਹੋਟਲ ਦੇ ਕਮਰੇ'ਚ ਭਾਲਿਆ ਸੀ, ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕੀਤੀ। ਓਂਕਾਰ ਦੇ ਪੱਤਰ ਵਿਹਾਰ'ਚੋਂ ਲੰਘ ਲੰਘ ਕੇ ਦੇਖਿਆ।
ਛੇ ਵੈਸਾਖ ੧੯੪੭
ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਜਦ ਦਾ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਵਾਪਸ ਆਇਆ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟਦਾ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮੰਤਰੀ ਆਵਦੇ ਤਖਤ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦੇ ਨੇ; ਧਰਮ ਮਗਰ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਲੱਗਦਾ ਮੋਂਟਬੈਟਨ ਤਾਂ ਘਰ ਜਾਣ ਕਾਹਲੀ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਨ ਗਣਨਾ ਨੇ ਪਾਗਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਹਿੰਦੇ ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਅਬਾਦੀ ਦੀ ਵੱਧ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਵੇਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ'ਚ ਰਲਾ ਦੇਣਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਵੇਂ ਇੰਡੀਆ'ਚ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਰਦਾਰ, ਪੰਡਡ ਅਤੇ ਮੁਲੇ ਜੁਗਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਸੱਥਰ ਲਾਹੁਣ ਦੇ ਸਕੀਮ ਬਣ ਰਹੇ ਨੇ। ਸਰਦਾਰਾਂ ਕੋਲ਼ ਜੰਗ ਦੇ ਹਥੀਆਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਹੱਥਾਂ'ਚ ਨੇ। ਵਾਹ! ਦੋ ਗੁਜਰਾਤੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਅੱਧ ਕਰ ਦੇਣਾ! ਵਾਹ!
ਅਗੇ ਪੜੋ
http://5abi.com/dharavahak/urra-onkar/26-puppa-onkar-dhillon-140712.htm
|
