ਕਲਮ ਦਾ ਦਰਦ (ਇਕ ਕਹਾਣੀ )
ਮੈ ਕਲਮ ਹਾਂ , ਮੈ ਜਿਸ ਦੇ ਵੀ ਹੱਥ ਵਿਚ ਗਈ ਹਨ ,ਉਸ ਦਾ ਹੀ ਹੁਕਮ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਮੈਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਲੇਖਕ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਹੀ ਨਹੀ ਕੀ ਓਹ ਕੀ ਲਿਖਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋ , ਜੇ ਮੈ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਪਈ ਹਾਂ ਤਾ ਬੇਜਾਨ ਹਾ ਤੇ ਜੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਹੋਈ ਜਾਨ ਹਾਂ
ਮੈਥੋ ਕਈ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲਿਖਵਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਜਿਵੇ ਕੀ ਸ਼ੇਅਰ,ਕਵਿਤਾਵਾ ,ਕਹਾਣੀਆ ਵਗੈਰਾ, ਤੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮੈ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਹਾਈ ਹੋਈ ਹਾਂ, ਪਰ ਕੁੱਝ ਕੁ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰੀਫੀ ਤੇ ਬੇਜਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੱਕ ਕੇ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਲਿਖਵਾਉਦੇ ਕਿ ਮੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਆਨ ਨਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ,
ਜੇ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਦੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਲਮ ਮਾੜੀ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਕਿਉ? ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਨਹੀ ਦਿੱਤਾ
ਮੈ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਪੈਨਸਿਲ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਇਸ ਤਰਾ ਕਿਉ ਹੁੰਦਾ , ਤਾਂ ੳਹ ਕਹਿੰਦੀ ਕਿ ,ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਤੈਥੋ ਵੀ ਮਾੜੀ ਹੈ ,ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਜੋ ਲਕੀਰਾ ਮੈ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਕੇ ਆਈ ਹਾਂ ਉਹ ਜਿਉਂਦੀਆ ਰਹੀਆ ਵੀ ਜਾਂ ਚਿੱਟੀ ਰਬੜ ਨੇ ਗੰਦਗੀ ਸਮਝ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆ
ਮੈ ਕਲਮ ਅੱਜ ਵੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਕੁਰਲਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ ਨਹੀ ਸੁਣੀ ,ਹੁਣ ਮੈ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾ ਮੇਰੇ ਮਾਲਿਕ ਦੇ ਦਫਤਰ ਤੋ ਆਉਣ ਦਾ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜੇ ਜਿਉਦੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਮਿਲਾਂਗੀ
|
