ਸਚ ਦੀ ਜੂਹੇ ਖ਼ਾਬ ਜਿਬਹ ਹੋ ਢੇਰ  ਹੋਏ

ਸੁਫਨੇ  ਦੇਖਣ  ਯੋਗ  ਅਸੀਂ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਏ

ਇਸ ਰਾਤ ਚੋਂ ਜੁਗਨੂੰ ਹੀ  ਕੋਈ  ਲਭ ਮਨਾਂ

ਲਗਦਾ ਨੀ  ਹੁਣ ਮਸਿਆ ਦੀ ਸਵੇਰ ਹੋਏ

ਸਿਵਿਆਂ ਕੋਲੋਂ  ਪੈਰ ਮਸਲ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ 

ਤੈਥੋਂ  ਸਥਰ ਤੇ  ਨਾ ਜੇ  ਹੰਝੂ  ਕੇਰ  ਹੋਏ

ਚਿਤ ਵੀ ਤੇਰਾ ਪਟ ਵੀ ਤੇਰਾ ਸਜਨ  ਜੀ

ਕੁਝ ਨੀ  ਸਾਡਾ ਜਿਸ ਦੀ  ਸਾਨੂੰ  ਮੇਰ ਹੋਏ

                                (ਨਾਇਬ)

ਤੈਥੋਂ ਸਬਰ ਤੇ ਨਾ ਜੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰ ਹੋਏ , ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਨਾਲ ਸਬਰ ਲਿਖਿਆ ਹੋਯਾ, ਕਬਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਸੀ ਜਾ ਨਹੀ ??

ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਬਾਈ ਜੀ,,,ਜਿਓੰਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ,,,

@ ਗੁਰਦੀਪ ਵੀਰ ,,,,,ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਬਾਈ ਜੀ ਨੇ " ਸਥਰ = sathar " ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਪਰ ਤੁਸੀਂ " ਸਬਰ = sabar " ਸਮਝ ਲਿਆ,,,

ਧੰਨਵਾਦ  ਜੀ, ਹਾਂ ,ਜੀ ਹਰਪਿੰਦਰ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਸਮਝਿਆ  ਜੀ

ਠੀਕ ਆ ਬਾਬਿਓ