ਕੁਰਸੀ ਅਪਣੇ ਹਰ ਆਸ਼ਿਕ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਵਸ ਜਗਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹਰ ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਇਕ ਚੰਗੇਜ਼ ਬਣਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਬੀਬੇ ਨਕਸ਼ ਤੇ ਧਰਮੀ ਦਾਹੜੇ ਸਾਰੇ ਚਿਹਨ ਮਿਟਾ ਕੇ ਕੁਰਸੀ
ਔਰੰਗਜੇਬ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਹਰ ਇਕ ਹਾਕਮ ਤਾਈੰ ਲਗਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਜਦ ਤਕ ਦਸਤਾ -ਦਸਤ ਨਾ ਬਦਲੇ ਤਦ ਤਕ ਧਾਰ ਨਾ ਬਦਲੇਗੀ
ਕੀ ਹੋਇਆ ਤਲਵਾਰ ਜੇ ਅਪਣਾ ਨਾਂ ਕਿਰਪਾਨ ਰਖਾਅ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਗੁਰੂ ਦਵਾਰਾ ਮੰਦਰ ਹੋਵੇ ਮਸਜਦ ਚਰਚ ਜਾਂ ਠਾਕਰ ਦਵਾਰ
ਉੱਚੀ ਜਾਤੀ ਨੀਵਿੰਆਂ ਤਾਈੰ ਪੰਜਵਾਂ ਪੌੜ ਬਣਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਇਸ ਨਾਰੀ ਦੇ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਨ੍ਹੇਰ ਰਹੇ
ਰੋਜ਼ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਪਰ ਕਬਰਾਂ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਦੀਪ ਜਗਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਸਾਡਾ ਵਿਰਸਾ ਐਹੋ ਦੱਸੇ ਸਾਡਾ ਇਹ ਇਤਹਾਸ ਕਹੇ
ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਮਾਲਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਇਕ ਤਲਵਾਰ ਬਣਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਜਦ ਤਕ ਇਹ ਅਬਲਾ ਹੈ ਨਾਰੀ ਤਦ ਤਕ ਹੀ ਸਬਲਾ ਨੇ ਜ਼ਾਲਮ
ਨਾਰੀ ਜੇ ਚੰਡੀ ਬਣ ਜਾਵੇ ਮਹਿਖਾਸੁਰੀਆਂ ਢਾਹ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
ਐ 'ਸਰਹੱਦੀ' ਸਾਡੀ ਜੂਹ ਵਿਚ ਜਦ ਜਦ ਘੋਰ ਹਨੇਰ ਪਿਆ
ਸਾਡੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਵਰਦਾਨ ਹੈ ਖੁਦ ਨੂੰ ਦੀਪ ਬਣਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ
----ਸੁਲੱਖਣ ਸਰਹੱਦੀ----