ਮੁਕਤੀ ਜਾਂ ਮੋਕਸ਼ ਦਾ ਅਰਥ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤ ਹੋਣਾ ਹੈ । ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਮਾਨਸਿਕ ਪੀੜਤ ਜੀਵ ਕਦੇ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ । ਸੰਸਾਰਿਕ ਮਾਰਗ ਤੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪਾਪ ਅਤੇ ਬੁਰਿਆਈ ਤੋਂਨਿਰਲੇਪ ਕਰਕੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਨਿਯਾਤ ਲੈਣਾ ਹੀ ਮੁਕਤੀ ਹੈ । ਧਰਮ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣਾਉਣਾ ਬੁਰਿਆਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਪ ਵੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਆਰਥਿਕਤਾ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਆਰਥਿਕ ਤਿ੍ਪਤੀ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਨਿੱਜ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਹੈ । ਆਰਥਿਕਤਾ ਦੀ ਦੌੜ ਜੀਵ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ । ਮਜ਼੍ਹਬ ਜਮਾਤ ਨੂੰ ਬੰਧਨ ਮੁਕਤ ਕਰਾਉਣ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਧਰਮ ਦਾ ਘਾਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਪਰਧਰਮ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜੀਵ ਨੂੰ ਮਾਨਵਤਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮਜ਼੍ਹਬ ਮੁਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ । ਜੀਵ ਦਾ ਪਾਪ ਜਾਂ ਪੁੰਨ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਕੀਤਾ ਕਰਮ ਸਦਾ ਬੰਧਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ । ਜੀਵ ਆਤਮਾ
ਆਦਿ ਤੋਂਂ ਮੁਕਤ ਹੈ ਸੰਸਾਰਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਜਿਸਤੇ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ । ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੌ ਲਿਵ ਟੁੱਟਣ ਅਤੇ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਅਸਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕਾਂਇਆਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਮਲੀਨ ਹੋਣ ਦਾ ਅਰੋਪ ਭੋਗਦੀ ਹੈ । ਪ੍ਰਮਤਾਮਾ ਨੇ ਖੁਦ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸਦੇ ਭਰਮ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਜੀਵ ਨੂੰ ਭਰਮਾਇਆ ਹੈ । ਗੁਰਮੁਖ ਇਸਨੂੰ ਹੁਕਮ ਅਤੇ ਕਾਦਰ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਮੰਨਕੇ ਭੋਗਦੇ ਹਨ । ਪਰ ਮਨਮੁਖ ਇਸਨੂੰ ਹੁਕਮ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਾ ਕਰਕੇ ਕਰਮ ਸਮਝਦਾ ਹੈ । ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਵਿੱਚ ਲਿਪਤ ਹੋ ਕੇ ਜਨਮ ਅਜਾਂਈ ਗਵਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ । ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਜੀਵ ਆਤਮਾ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨਮਿਤ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਗੁਰਮੁਖ ਮਨ ਪੰਖੀ ਦੀ ਨਿਆਂਈ ਹੈ ਜੋ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠਕੇ ਸੱਚ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਚੁੱਗਦਾ ਹੈ । ਨਾਮ ਰੂਪੀ ਰੁੱਖ ਤੇ ਟਿਕਾਣਾ ਕਰਕੇ ਸਹਿਜ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਨਾਮ ਦੇਹ ਰਿਰਸ ਨਾਲ ਸਦਾ ਤਿ੍ਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਮਸਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਹਰ ਹਾਲ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਸਤਿਸੰਗਤ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ । ਨਾਮ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਮੂਲ ਜਾਣ ਕੇ
ਉਸਵਿੱਚਸਮਾਇਆਰਹਿੰਦਾਹੈ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦਾਹੁਕਮਮੰਨਦਾਹੈਅਤੇਮਾਲਕਦੇ
ਹੁਕਮਵਿੱਚਜੀਵਨਬਤੀਤਕਰਦਾਨਾਮਸਿਮਰਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਆਂਬਖਸ਼ਿਸ਼ਾਂਦਾ
ਪਾਤਰਬਣਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਜਾਗਰਿਤਹੋਕੇਕਾਦਰਦੀਕੁਦਰਤਨੂੰਮਾਣਦਾਹੈ
ਚਾਰੇਦਿਸ਼ਾਵਾਂਨੂੰਪੇਖਦਾਹੈਪਰਲਿਪਤਨਹੀਂਹੁੰਦਾ।ਮਨਦਾਮੂਲਪ੍ਰਮਾਤਮਾਹੋਣ
ਕਰਕੇਲਿਵਦੇਲਗਦਿਆਂਹੀਸਹਿਜਵਿੱਚਆਟਿਕਦਾਹੈ।ਪਰਜਦਜੀਵਮਨਦੀ
ਭਟੱਕਣਾਦਾਸਾਥਦੇਂਦਾਸੰਸਾਰਜਿਤਣਦੀਚੇਸ਼ਟਾਵਿੱਚਉਲੱਝਜਾਂਦਾਹੈਤਾਂਦੁੱਖ
ਭੋਗਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੇਨਾਮਨੂੰਮਨਵਿੱਚਸਿਮਰਦੇਹਨਪਰਮਨਮੁਖ
ਨਾਮਦੀਦਾਤਦਾਰਸਨਹੀਂਬੁਝਸਕਦੇ।ਜਿਹੜੀਆਂਰੂਹਾਂਨੇਨਾਮਨੂੰਪਹਿਚਾਣ
ਲਿਆਉਹਸਹਿਜਦਾਸੁੱਖਮਾਣਦੀਆਂਸਹਿਜਵਿੱਚਸਮਾਅਜਾਂਦੀਆਂਹਨ।ਉਹ
ਕਾਂਇਆਂਜਾਂਨਾਂਨੂੰਅਮਰਕਰਨਲਈਨਾਮਨਹੀਂਸਿਮਰਦੀਆਂਬਲਕਿਪ੍ਰਮਾਤਮਾ
ਨਾਲਟੁੱਟੀਲਿਵਜੋੜਣਅਤੇਉਸਵਿੱਚਲੀਨਹੋਣਲਈਉੱਦਮਕਰਦੀਆਂ
ਹਨ।
ਜੀਵਆਤਮਾਦਾਮੂਲਸਹਜਹੋਣਕਰਕੇਉਹਹਰਕਰਮਸਹਜਪਾ੍ਰਾਪਤੀਲਈ
ਲੋਚਾਕਰਦੀਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਸਹਜਪ੍ਰਾਪਤੀਲਈਧਰਮਤੋਂਸੇਧਲੈਂਦਾਹੈਜਦਕਿ
ਮਨਮੁਖਸਹਜਪਦਾਰਥਾਂਦੀਪ੍ਰਾਪਤੀਲਈਹਰਤਰਾਂਦੇਮਨਮੱਤੇਕਰਮਕਰਦਾ
ਹੈ।ਸਹਜਆਨੰਦਦੀਟਿਕਾਉਅਵਸਥਾਹੈ।ਸਹਜਤਾਂਸਹਜਨਾਲਹੀਪ੍ਰਾਪਤਹੋ
ਸਕਦਾਹੈ।ਗਿਆਨਦੇਹੰਕਾਰ,ਭਰਮਅਤੇਭੁਲੇਖੇਨਾਲਸਹਜਦੀਪ੍ਰਾਪਤੀਨਹੀਂ
ਹੋਸਕਦੀ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਆਪਹੀਕਿਰਪਾਕਰਕੇਜੀਵਆਤਮਾਨੂੰਸ਼ਬਦਦੀਸੋਝੀਦੇ
ਕੇਸੱਚਨਾਲਜੋੜਕੇਸਹਜਵਿੱਚਟਿਕਾਦਿੰਦਾਹੈ।ਸਹਜਦਾਮੂਲਸਰੋਤਸ਼ਬਦ
ਮਾਰਗਗੁਰੂਅਤੇਟਿਕਾਣਾਹਿਰਦਾਹੈ।ਬਿਲਾਵਲਤਾਂਹੀਗਾਈਜਾਸਕਦੀਹੈ
ਜਦਸਹਜਹਿਰਦੇਵਿੱਚਨਾਮਦਾਟਿਕਾਉਅਤੇਮੁੱਖਤੇਨਾਮਹੋਵੇ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀ
ਕਿਰਪਾਲਈਮਨਨੂੰਮੂਲਨਾਲਜੋੜਣਾਜਰੂਰੀਹੈ।ਸਹਜਲਈਮਨਵਿੱਚੋਹੰਕਾਰ
ਅਭੀਮਾਨਤੋਂਨਵਿ੍ਰਤੀਪਹਿਲਾਗੁਣਹੈ।ਸਹਜਅਵਸਥਾਵਿੱਚਰਹਿਣਵਾਲੇਗੁਰ
ਮੁਖਸਦਾਨਾਮਨਾਲਜੁੜੇਰਹਿੰਦੇਹਨ।ਗੁਰਮੁਖਲਈਰਿਧੀਆਂਸਿਧੀਆਂਹਮੇਸ਼ਾ
ਅਵਰਾਸਾਦਹਨ।ਸਹਜਵਿੱਚਟਿਕਾਰਖਣਵਾਲੇਗੁਰਮੁਖਦੇਪਿੱਛੇਰਿਧੀਆਂ
ਸਿਧੀਆਂਹਮੇਸ਼ਾਫਿਰਦੀਆਂਹਨਤਾਂਕਿਗੁਰਮੁਖਦਾਸੰਗਕਰਕੇਉਹਨਾਮਨਾਲ
ਜੁੜਕੇਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਸੋਝੀਪ੍ਰਾਪਤਕਰਸਕਣਅਤੇਆਪਣਾਟਿਕਾਉਸਹਜਵਿੱਚ
ਕਰਸਕਣ।ਗੁਰਮੁਖਕਦੇਰਿਧਸਿਧਦੇਕਰਮਾਂਅਤੇਸੰਸਾਰਿਕਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂਤੇ
ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਨਹੀਂਕਰਦਾਅਤੇਨਾਹੀਰਿਧਸਿਧਮੁਤਾਬਿਕਜੀਵਨਬਤੀਤਕਰਦੇ
ਹਨ।ਮਜ਼੍ਹਬਅਤੇਧਰਮਵਿੱਚਏਨਾਹੀਅੰਤਰਹੈਕਿਮਜ਼੍ਹਬਹਮੇਸ਼ਾਂਇੱਕਨਿਸਚਿਤ
ਅਤੇਖਾਸਕਿਸਮਦੀਖਾਸਜੀਵਾਂਲਈਅਲੱਗਕਿਸਮਦੀਮਰਿਯਾਦਾਅਧੀਨ
ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੂੰਯਾਦਕਰਨਦਾਯਤਨਕਰਦਾਹੈ।ਜਿਸਨਾਲਜੀਵਅੰਦਰਅਜ਼ੀਬ
ਕਿਸਮਦੇਸੰਸਕਾਰਪੈਦਾਹੋਜਾਂਦੇਹਨ।ਜਿਸਨਾਲਸੁਚੇਤਜਾਂਅਚੇਤਮਨਨਾਲ
ਦੂਸਰੇਨਿਸਚਿਤਅਤੇਖਾਸਕਿਸਮਦੀਖਾਸਜੀਵਾਂਲਈਅਲੱਗਕਿਸਮਦੀ
ਮਰਿਯਾਦਾਨੂੰਪ੍ਰਵਾਨਨਹੀਂਕਰਦਾਅਤੇਨਾਹੀਬਰਦਾਸ਼ਤਕਰਦਾਹੈ।ਸੁੰਂਨਸਮਾਧ
ਅਵਸਥਾਵਿੱਚਟਿਕਿਆਜੀਵਸਹਜਦਾਆਨੰਦਮਾਣਦਾ੍ਹੈ।ਜੀਵ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਸਿਫ਼ਤਸਲਾਹਮਨਨੂੰਨਿਰਮਲਕਰਕੇਸਹਜਵਿੱਚਟਿਕਕੇਕਰਦਾ
ਹੈਤਾਂਸਦਾਸੁੱਖਨੂੰਪ੍ਰਾਪਤਹੁੰਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਜੀਵਦੀਲਿਵਲਗਜਾਂਦੀਹੈਜਿਸ
ਕਾਰਨਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੇਗੁੱਣਸਹਜਅਵਸਥਾਵਿੱਚਮਨੋਨਿਕਲਦੇਹਨ।ਮਨਪ੍ਰਭੂ
ਭਗਤੀਵਿੱਚਜੁੜਜਾਂਦਾਹੈ।ਸੱਚਨਾਲਜੁੜਕੇਜੀਵਆਤਮਾਅਕਾਲਵਿੱਚਲੀਨ
ਹੋਣਲਈਤਿਆਰਹੋਜਾਂਦੀਹੈਅਤੇਕਾਲਮੁਕਤਹੋਜਾਂਦੀਹੈ।
ਸ਼ਬਦਦੀਸੋਝੀਨੂੰਜੀਵਜਦਆਪਣੀਕਰਨੀਵਿੱਚਢਾਲਲੈਂਦਾਹੈਉਹਜਨਮਮਰਨ
ਤੋਂਮੁਕਤਹੋਜਾਂਦਾਹੈ।ਜੀਵਦਾਮਨਆਪਣੇਮੂਲਨਾਲਜੁੜਣਲਈਉਤਾਵਲਾਹੈ
ਪਰਮਨਮਤਨੇਉਸਨੂੰਲਿਵਨਾਲਜੁੜਣਨਹੀਂਦਿਤਾ।ਚਾਹਤਹੋਣਦੇਬਾਵਯੂਦ
ਵੀਉਦਮਨਹੀਂਕਰਦਾਅਤੇਸਮਰਪਿਤਹੁੰਦਾਨਹੀਂ।ਜਿਸਕਾਰਨਜੀਵਭੱਟਕ
ਕੇਅਵਰਮਨਮੁਖੀਕਰਮਾਂਵਿੱਚਉੱਲਝਿਆਰਹਿੰਦਾਹੈ।ਸਹਜਨਾਲੋਸਹਲ
ਰਸਤਿਆਂਦੀਭਾਲਕਰਦਾਹੈ।ਹੁਕਮਪ੍ਰਵਾਨਕਰਨਨਾਲੋਂਹਾਕਮਬਣਨਵੱਲ
ਜਿਆਦਾਕਰਮਕਰਦਾਹੈ।ਜਿਸਨਾਲਜੀਵਦਾਧਿਆਨਸ਼ਬਦਵਿੱਚਟਿਕਦਾ
ਨਹੀਂਹੈ।ਜੀਵਅਵਰਸਾਦਨੂੰਧਾਰਨਕਰਕੇਦੁੱਖੀਹੁੰਦਾਹੈ।ਜੀਵਦਾਚਿਤਹਰ
ਵਕਤਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲਰਹਿੰਦਾਹੈ।ਜਿਸਤੇਸ਼ਬਦਅੰਕੁਸ਼ਦਾਕੰਮਕਰਦਾਹੈਜੀਵ
ਨੂੰਮਨਮਤੀਹੋਣਤੋਂਹੋੜਦਾਹੈ।ਸ਼ਬਦਨਾਲਜੋੜਨਲਈਬੁੱਧਬਿਬੇਕਦੀਸੋਝੀਦੇ
ਕੇਮਨਨੂੰਆਪਣੇਮੂਲਨਾਲਜੁੜਣਵਿੱਚਸਹਾਇਤਾਕਰਦਾਹੈ।ਕਾਦਰਨੇਸਾਰੇ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡਵਿੱਚਪਸਰੀਕੁਦਰਤਨੂੰਜੀਵਆਤਮਾਦੇਨਿਰਮਲ
ਸਹਜਹੋਣਲਈਸੂਤਰਧਾਰਦੇਰੂਪਵਿੱਚਪ੍ਰਗਟਕੀਤੀਹੈ।ਜੀਵਆਤਮਾਹਰਜ਼ਰੇ
ਵਿੱਚਵਿਆਪਕਨਿਰਗੁਣਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੂੰਪਹਿਚਾਣਸਕੇ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੇਹਰਜ਼ਰੇ
ਵਿੱਚਆਪਣਾਕੋਈਨਿਵੇਕਲਾਗੁੱਣਪ੍ਰਗਟਕਰਕੇਜੀਵਆਤਮਾਨੂੰਸੰਕੇਤਕਰੂਪ
ਵਿੱਚਉਸਗੁੱਣਤੋਂਸੇਧਲੈਣਦੀਪ੍ਰੇਰਣਾਦਿਤੀਹੈ।ਹਰਜ਼ਰੇਵਿੱਚਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੂੰ
ਅਨਭੱਵਅਤੇਪ੍ਰਵਾਨਕਰਨਨਾਲਗੁੱਣਨਿਧਾਨਹੋਸਕਦਾਹੈ।ਜੀਵਆਤਮਾਨੂੰ
ਨਾਮਸਿਮਰਦਿਆਂਜਦਕੋਈਮੁਸ਼ਕਲਮਹਿਸੂਸਹੁੰਦੀਹੈਤਾਂਪ੍ਰਮਾਤਮਾਕੁਦਰਤ
ਰਾਹੀਂਖੁੱਦਢੋਈਬਖ਼ਸ਼ਦਾਹੈ।ਨਾਮਸਿਮਰਨਅਤੇਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੇਹੁਕਮਵਿੱਚ
ਜੀਵਨਬਤੀਤਕਰਨਵਾੀਜੀਵਆਤਮਾਨੂੰਸੰਸਾਰਿਕਮੁਸ਼ਕਲਨਹੀਂਅਾਉਂਦੀ
ਭਾਵਹਰਸੁੱਖਦੁੱਖਦੀਅਵਸਥਾਨੂਂਸਮਕਰਜਾਣਦੀਹੈ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਆਂਬਹੁਤੀਆਂਗੱਲਾਂਚਾਹੇਗੁਰਮੁਖਨਹੀਂਜਾਂਦੇ।ਚਾਹਤਅਤੇ
ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਕਰਕੇਮਨਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਕਿਰਪਾਸਦਦਕਾਆਪਣੇਆਪਹੀਮਾਰਗ
ਖੋਜਲੈਂਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਗਿਆਨੀਧਿਆਨੀਨਾਲੋਂਗਿਆਨਅਤੇਧਿਆਨਨੂੰਜੀਵ
ਨਦਾਹਿੱਸਾਬਨਾਉਣਵਿੱਚਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰੱਖਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਦੀਚਿੰਤਾਨਹੀਂਕਰਦਾ
ਚਿੰਤਨਪ੍ਰਤੀਸੁਚੇਤਹੋਕੇਹੁਕਮਮੰਨਣਲਈਤੱਤਪਰਰਹਿੰਦਾਹੈ।ਗੁਰਮੁਖਜੁਗਤ
ਨਾਲਸਿਮਰਨ,ਯੋਗੀਹੋਕੇਮੁਕਤੀਅਤੇਹੱਠਯੋਗਨਾਲਤਪਵਿੱਚਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਨਹੀਂ
ਰੱਖਦਾ। ਗੁਰਮੁਖਦੀਚੁੱਪਮੰਥਨ,ਜੀਵਨ
ਜਾਚਅਤੇਸੋਝੀਸਨਿਆਸਹੈ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੇਰੰਗਵਿੱਚਰੰਗੀਆਂਜੀਵਆਤਮਾਵਾਂ
ਦੀਸੰਸਾਰਤੋਂਉਦਾਸਹੁੰਦੀਆਂਹਨ।ਗੁਰਮੁਖਹਰਜ਼ਰੇਵਿੱਚਮਾਲਕਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੂੰ
ਪੇਖਦਾਹੋਣਕਰਕੇਕੁਦਰਤਵਿੱਚਕਾਦਰਦਾਜ਼ਲਵਾਮਹਿਸੂਸਕਰਦਾਹੈ।ਇੱਕ
ਸ਼ਬਦਵਿੱਚਲੀਨਹੋਣਲਈਹਰਜੀਵਆਪਣੀਸੋਚ, ਹਾਲਾਤਦੀਜੁਗਤਰਾਹੀਪ੍ਰਾਪਤਕਰਨਦੀਕੋਸ਼ਿਸ਼ਕਰਦਾਹੈ।ਭਗਤਕਈਤਰ੍ਹਾਂ
ਬੰਦਗੀਵਿੱਚਝੁੱਕਦੇਹਨ,ਗਿਆਨਦੀਚਰਚਾਹੁੰਦੀਹੈ, ਨਿਰ-ਅਹਾਰਰਹਿੰਦੇਹਨ,ਗ੍ਰਹਿਸਤੀਗ੍ਰਹਿਸਤਵਿੱਚਧਰਮਨਿਭਾਰਿਹਾਹੈ
ਪਰਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਕਿਰਪਾਤੋਂਬਗੈਰਥਾਂਏਨਹੀਂਪੈਂਦਾ।
ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਨੂੰਮਿਲਣਦੀਰੀਝਨੇਗੁਰਮੁਖਦੇਮਨਵਿੱਚਬਿਬੇਕਦਿ੍ਸ਼ਟੀਪੈਦਾ
ਕਰਦਿਤੀਕਿਸੱਭੇਜੀਵਆਤਮਾਵਾਂਆਪਣੇਪਤੀਕੰਤਨੂੰਮਿਲਣਲਈਨਾਮਦੇ
ਗੁਣਾਦਾਸਿੰਗਾਰਕਰਰਹੀਆਂਹਨ।ਸਦਾਆਨੰਦਦੀਪ੍ਰਾਪਤੀਲਈਅਨੇਕਗੁਣਾਂ
ਨੂੰਧਾਰਨਕਰਰਹੀਆਂਸਹਜੈਹੀਤੇਸੁਖਸਾਤਿਹੋਇਬਿਨੁ ਸਹਜਿਸਾਲਾਹੀਸਦਾਸਦਾਸਹਜਿਸਮਾਧਿਲਗਾਇ , ਸਹਜੇਹੀਗੁਣਊਚਰੈਭਗਤਿਕਰੇਲਿਵਲਾਇ , ਸਬਦੇਹੀਹਰਿਮਨਿਵਸੈਰਸਨਾਹਰਿਰਸੁਖਾਇ , ਸਹਜੇਕਾਲੁਵਿਡਾਰਿਆਸਚਸਰਣਾਈਪਾਇਆਪਣੇਆਪਨੂੰਨਾਮ
ਦੇਸੂਹੇਰੰਗ
ਵਿੱਚਰੰਗਲਿਆਹੈਅਤੇਸਾਰੇਵਿਕਾਰਾਂਦਾਨਾਸਕਰਕੇਲੀਨਹੋਣਲਈਠਹਿਰਉ
ਵਿੱਚਨਿਸਲਹੋਜਾਂਦੀਆਂਹਨ।ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਦੀਪ੍ਰਾਪਤੀਸਿਰਫਨਿਰਛੱਲਪ੍ਰੇਮਨਾਲ
ਹੋਸਕਦੀਹੈ।ਪਾਖੰਡਪ੍ਰੇਮਦੀਤੌਹੀਨਹੈ।ਪਾਖੰਡਦਾਪਾਜਖੁੱਲਜਾਣਨਾਲਮਨ
ਅੰਦਰ
ਲੇਖੋਟਸਪਸ਼ਟਹੋਣਲਗਦੇਹਨਅਤੇਪ੍ਰੇਮੀਦੀਦਿ੍ਸ਼ਟੀਵਿੱਚ
ਖੁਆਰ
ਹੋਣਾ
ਪੈਂਦਾਹੈ।