ਸਚ ਦੱਸਾ ਤੇ ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ....
ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਸਕਦਾ ..
ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਸ਼ ਸੀ ਰਖਦਾ ...
ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਸੀ ....
ਸਚ ਦੱਸਾ ਤੇ ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ..
ਕੇ ਓਹ ਨਾਮ ਕਿਸਦਾ ਲੇੰਦੀ ਹੈ? ਕੇਹੜੇ ਰਬ ਦਾ ਲੇੰਦੀ ਹੈਂ ??
ਅੱਲਾ ,ਰਾਮ ,ਵਾਹੇਗੁਰੁ ,ਯਾ ਨਾਮ ਮਸੀਹਾ ਦਾ ਲੇੰਦੀ ਹੈ ..
ਮੈਂ ਤੇ ਬਸ ਅਨਜਾਨ ਸੀ ਓਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋ ਤੇ ਜਿਥੇ ਮੈਂ ਅਜੇ ਆਪਣੀਆ ਅਖਾ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਖੋਲੀਆ,ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਮੇਰੀਆ ਤਾਰਾ ਕਿਸ ਰਬ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆ ਸੀ,ਪਰ ਜਦੋ ਜਦੋ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਦਾ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਹਥਾ ਦੀਆ ਪੋਲੀਆ ਪੋਲੀਆ ਤਲੀਆ ਤੇ ਮਾਸਾ ਮਾਸਾ ਲਕੀਰਾ ਬਣਨ ਲਗੀਆ ,ਮੇਨੂ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਕਿਓ ਬਣ ਰਹੀਆ ਸਨ,ਚੰਗਿਆ ਯਾ ਮਾੜੀਆ ? ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ,ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾ ਚ ਅਵਾਜ ਸੁਣਨੇ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮਿਲਣੇ ਲਗੀ,
ਮੇਰੀ ਮਾ ਨੇ ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਮੰਦਰ ਦੇ ਅੱਗੋ ਲੰਘਣਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾ ਚ ਮੰਦਰਾ ਚ ਹੁੰਦੀਆ ਆਰਤੀਆ ਦੀਆ ਗੂਂਜਾ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾ ਤੈ ਆਉਨੀਆ,ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਮਸੀਤ ਦੇ ਅਗੋ ਲੰਘਣਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾ ਚ ਅੱਲਾ ਅੱਲਾ ਦੀਆ ਅਵਾਜਾ ਆਉਣਈਆ ਤੇ ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੇ ਅਗੋ ਲੰਘਣਾ ਤੇ ਓਥੇ ਹੁੰਦੀਆ ਪ੍ਰਾਥਨਾਵਾ ਤੇ ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਗੁਰੁਦ੍ਵਾਰੇ ਦੇ ਅਗੋ ਲੰਘਣਾ ਤੇ ਇਲਾਹੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾ ਚ ਪੇਣ ਲੱਗਣਾ ,
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬੋਹੁਤ ਉਤਾਵਲਾ ਸੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਚ ਆਉਣ ਲਈ ,ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਕੇਹੜੀ ਰੱਬੀ ਦੁਨੀਆ ਹੈ ਜਿਥੇ ਲੋਕੀ ਰਬ ਨਾਲ ਇਨੇ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਨੇ ,ਤੇ ਰਬ ਲਈ ਇੰਨਾ ਮੋਹ ਹੈ ,ਫੇਰ ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਸੁਣੀ ਗਈ ਤੇ ਮੇਂ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇ ਕੁਖੋ ਜਨਮ ਲਿਆ ,
ਨਿਕੇ ਨਿਕੇ ਹਥਾ ਤੇ ਬਣੀਆ ਲਕੀਰਾ ਤੇ ਮਾਸਾ ਮਾਸਾ ਮੇਰੀਆ ਅਖਾ ਅਜੇ ਹਨੇਰੇ ਚ ਹੀ ਖੁਲ ਰਹੀਆ ਸੰਨ ,ਮੇਰੀ ਮਾ ਨੂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆ ਸੰਨ ਕੇ ਤੇਨੁ ਭਾਗ ਲਗੇ ਨੇ ,ਤੂ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀ ਏ ,ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਚ ਵਾਧਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਅਜੇ ਮੈਂ ਬੋਹੁਤ ਛੋਟਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੁਹੋ ਸੁਨੇਆ ਕੇ ਜੋ ਕੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੇ ਰਹੇ ਸਨ ਕੇ ਏਸ ਦੇ ਲਾਗੇਓ ਨਾ ਲੰਘੇਓ ਇਹ ਛੋਟੀ ਜਾਤ ਦਾ ਹੈ ਤੇ ਏਸ ਨੂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਨਾ ਰਲਾਓ , ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਓਸ ਵੇਲੇ ਕੀ ਸੀ ਤੇ ਸੋਚ ਕੀ ਸੀ ?
ਫੇਰ ਵੀ ਮੇਨੂ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਸੇ ਵਜਾਹ ਨਾਲ ਹੀ ਕੇਹਾ ਹੋਣਾ ...
ਫਿਰ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਮੈਂ ਵਡਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ,ਮੇਰੀਆ ਹਥਾ ਦੀਆ ਲਕੀਰਾ ਵੀ ਵਡੀਆ ਹੁੰਦੀਆ ਗੀਆ ,ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਇਨਾ ਦਾ ਕੀ ਰਾਜ ਹੈ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ,ਰਬ ਹੀ ਜਾਣੇ ,
ਮੇਨੂ ਜਦ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਤੇ ਪਤਾ ਚਲੇਆ ਕੇ ਮੈਂ ਓਸ ਰਬ ਦੀ ਅਸਲ ਦੁਨੀਆ ਨੂ ਸ਼ਡ ਕਿਸੇ ਕਲਯੁਗੀ ਦੁਨੀਆ ਚ ਜਨਮ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ ,ਜਿਥੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਝੂਠ ਹੀ ਪਰਧਾਨ ਸੀ ,ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਧਰ੍ਮਾ ਚ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ,ਕੋਈ ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਕੋਈ ਮੁਸਲਮਾਨ ਤੇ ਕੋਈ ਸਿਖ ਤੇ ਕੋਈ ਇਸਾਈ ਸੀ ,ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਰਬ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੀਵੀ ਜਾਤ ਚ ਹੀ ਪੇਦਾ ਹੋਇਆ ,ਭਲਾ ਮੇਨੂ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਕੀ ਉਚਾ ਤੇ ਕੀ ਨੀਵਾ,ਮੈਂ ਤੇ ਨਿਤ ਕਿਸੇ ਦੇ ਧਰਮ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਕਿਸੇ ਨੂ ਨਾਰੇ ਲਾਉਂਦੇ ਦੇਖਦਾ ,ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਮਜਲੂਮਾ ਦੀਆ ਜਾਨਾ ਇਥੇ ਰੋਜ ਜਾਂਦੀਆ ,ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦੀਆ ਦੀਵਾਰ ਤੇ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਾ ਬੜੀ ਵਾਰ ਪੜਦਾ ਰਿਹਾ ਕੇ ਮਾਨਸ ਕੀ ਜਾਤ ਸਭੇ ਏਕੋ ਪੇਹ੍ਚਾਨਭੋ,ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਦਿਖਾਵੇ ਲਈ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਉ ਕੀ ਅਸਲ ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਤੇ ਇਸ ਨੂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਅਪਣਾਇਆ ,ਫੇਰ ਭਲਾ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਓਥੇ ਲਿਖਣ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ? ਮੈਂ ਜਦ ਵੱਡਾ
ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿਆਰ ਚ ਰੰਗਿਆ ਗਿਆ, ਓਹ ਕੋਣ ਸੀ ਮੈਂ ਨੀ ਜਾਣਦਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਓਸਦਾ ਨਾਮ ਚੇਤੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿਉ ਕੀ ਓਸਨੇ ਵੀ ਮੇਨੂ ਜਗ ਦੀਆ ਬਣੀਆ ਪਾਖੰਡੀ ਜਾਤਾ ਪਾਤਾ ਦੇ ਕਰਕੇ ਮੇਨੂ ਅਧ ਵਿਚਕਾਰ ਛ੍ਡ ਗਈ , ਮੇਨੂ ਓਹ ਏਸ ਲਈ ਨੀ ਆਪਣਾ ਸਕੀ ਕੇ ਮੈਂ ਓਸਦੇ ਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ ਲੋਕਾ ਦੀਆ ਨਜਰ ਚ ਮੇਰਾ ਤੇ ਓਸਦਾ ਸਾਥ ਜਮੀਨ ਤੇ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ ,ਮੈਂ ਜਮੀਨ ਤੇ ਓਹ ਅਸਮਾਨ ਸੀ ,ਇਸ ਤੇ ਮੈਂ ਕੋਈ ਵਿਅੰਗ ਨਹੀ ਕਸ ਸਕਦਾ ,ਕਸਾ ਵੀ ਕਿਉ ?ਕਿਉ ਕੇ ਮੈਂ ਓਸ੍ਤੋ ਛੋਟਾ ਸੀ ਓਸਦੀ ਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ ,ਭਲਾ ਸਾਡੇ ਅਰਮਾਨ ਕੇਹੜਾ ਏਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋ ਵਖਰੇ ਸੀ ,ਏਸ ਜਗ ਦੀਆ ਬਣਾਈਆ ਰਸਮਾ ਜਾਤਾ ਪਾਤਾ ਨੇ ਮੇਨੂ ਓਸ੍ਤੋ ਵਿਛੋੜ ਦਿਤਾ ,ਪਤਾ ਨਹੀ ਓਸਦੇ ਵੀ ਕਿਨੇ ਅਰਮਾਨ ਟੂਟੇ ਮੇਨੂ ਸ਼ਡ ਕੇ, ਪਰ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ ? ਮੇਨੂ ਬਸ ਏਹੋ ਗਲ ਦਾ ਦੁਖ ਹੈ ਕੇ ਮੈਂ ਏਸ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕੀ ਖਟਿਆ ?ਇਹਨਾ ਜਾਤਾ ਪਾਤਾ ਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ,ਇਹਨਾ ਮਜਹਬਾ ਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ,ਪਤਾ ਨੀ ਦਿਨ ਚ ਕਿਨੀ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸੂਲੀ ਤੇ ਟੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,
ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਦੁਖੜਾ ਕਿਸ ਨੂ ਸੁਣਾਵਾ ?
ਤੇ ਕਿਵੇ ?ਤੇ ਕੀ ਕਹਾ ?
ਮੈਂ ਜਿਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਦਿਲ ਲ੍ਗਾਵਾਗਾ ਬਾਰ ਬਾਰ ਠੁਕਰਾਇਆ ਜਾਵਾਗਾ ,
ਸਚ ਦੱਸਾ ਤੇ ਜਦੋ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇ ਪੇਟ ਚ ਸੀ ,
ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ......
ਨਹੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਠੁਕਰਾਇਆ ਜਾਵਾਗਾ ...
ਸਚ ਦੱਸਾ ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ..
ਕੇ ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਟਾਹਣੀਯੋ ਤੋੜੇ ਫੁਲ ਵਾਂਗਰਾ ਮੇਹਕ ਲੈ ਮਿਟੀ ਚ ਰੁਲਾਇਆ ਜਾਵਾਗਾ ...
ਸਚ ਦੱਸਾ ਤੇ ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ....
ਓਹ ਮੇਰੇ ਲੇਖ ਹੀ ਸਨ ਜੋ ਮੇਰੇ ਹਥਾ ਦੀਆ ਲਕੀਰਾ ਨੋ ਤਸਦੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ .....
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਬੇਵਫਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਕੋ ਮੋਤ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਾਤ ਪਾਤ ਨਹੀ ਦੇਖਦੀ ਹੁਣ ਤੇ ਬਸ ਓਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੈ, ਕਿਓ ?
|
