,ਨੀ ਸੁਣ ਸੈਂਟਰ ਦੀਏ ਸਰਕਾਰੇ ,
ਤੈਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਧੀ ਆਵਾਜ਼ਾ ਮਾਰੇ,
ਨਾ ਦਿੱਲੀ ਬਚੀ ਨਾ ਬੱਚਿਆ ਪੰਜਾਬ ,
ਜਿੱਧਰ ਵੀ ਦੇਖਾ ਮੱਚਿਆਂ ਹਾਹਾਕਾਰ,
ਮਰ ਮੁੱਕ ਗਈ ਸੂਬੇ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ;
ਨੰਨੀ ਛਾਂ ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਲੱਖਾਂ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕੇ ਟੀ.ਵੀ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਾਵੇ,
ਫੇਰ ਕਾਹਤੋ ਤੂੰ ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਥਾਂ ਧੀਆ ਦੀਆਂ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਮੁੱਲ ਕੋਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਵੇ,
ਨੀ ਸੁਣ ਸੈਂਟਰ ਦੀਏ ਸਰਕਾਰੇ ,
ਕਾਹਤੋ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਵੇ,
ਜਿਊਦੇ ਜੀਅ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸ਼ਜਾਂ ਸੁਣਾਵੇ,
ਤੂੰ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ 5-7ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ਜ਼ਾਂ,
ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕਿਉਂ ਉਡਾਵੇ,
ਰੋਜ਼ ਵਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰ-ਤਾਰ ਕਰਣ ਦਾ ਦਰਿਆਂ
, ਕਿਉਂ ਰੋਕ ਨਾ ਲਾਵੇ ਤੂੰ
, ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਰੋਦੀਆਂ,
ਗੁਰੂਆਂ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਧਰਤ ਨੂੰ ਕਾਹਤੋ ਧੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਰੰਗਾਵੇ ਤੂੰ ?
ਸੁਣ ਅੱਖੋਂ ਅੰਨੀਏ,ਕੰਨੋ ਬੋਲੀਏ ਸਰਕਾਰੇ ਨੀ,
ਕਿਉਂ ਦਿਖਦਾ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਜ਼ੁਰਮ ਕਿਉ ਨੀ ਸੁਣਦੀਆਂ ਮਾਸੂਮਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ?
ਨੀ ਸੁਣ ਸੁੱਤੀਏ ਸਰਕਾਰੇ,
ਕਦ ਜਾਗ ਕੇ ਦੇਖੇਗੀ ਇਹ ਪਏ ਖਿਲਾਰੇ,
ਤੇਰੀ ਗਹਿਰੀ ਨੀਂਦ ਨੇ ਵਹਿਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਕਰਤੇ ਵਾਰੇ ਨਿਆਰੇ, ,
ਕਰਤੇ ਹੱਥ ਖੜੇ ਦਰਿੰਦੇ ਲੁੱਟਦੇ ਧੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਸ਼ਰੇਆਮ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ
,ਹਵਸ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਕੁੱਤੇ ਨੋਚ -ਨੋਚ ਖਾਵਣ ਧੀਆਂ ,
,ਘਰੋ ਨਿਕਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਗਿਆ,
ਕਾਲਜ ਜਾਣੋ ਹਟਾਵਣ ਮਾਪੇ,
ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਬਣਾ,ਵਕੀਲ ਬਣਾ,
ਧੀਆਂ ਦੇ ਬੁਣੇ ਖਵਾਬ ਟੁੱਟ ਚਲੇ ਸਾਰੇ,
ਸੁਣ ਸੈਂਟਰ ਦੀਏ ਸਰਕਾਰੇ,
ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਜਾਂਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਬੰਦੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਕੁੱਤੇ ਸਾਰੇ,
ਕੁੱਤਿਆਂ ਅੱਗੇ ਧੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲਈ ਹੱਥ ਜੋੜ ਵਾਸਤੇ ਪਾਵੇ,
ਪਰ ਕੁੱਤੇ ਪਾਉਣ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਰੇ,
ਤੂੰ ਨੱਥ ਨਾ ਦਰਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਵੇ,
ਦੋਸ਼ੀ ਖੁੱਲੇ ਘੁੰਮਣ ਸਾਰੇ,
ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਬਸਤੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇਨਸਾਨ ਘੱਟ ਦਰਿੰਦੇ ਬਾਹਲੇ,
ਕਈ ਵਹਿਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਸੁੱਟ ਚਿਹਰੇ ਧੀਆਂ ਦੇ ਸਾੜੇ,
ਕੁੱਖਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰਨ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਪੇ,
ਕਿਉ ਵਧਾ ਰਹੀ ਦਰਿੰਦਗੀ ,
ਕਿਉ ਰੋਕ ਨਾ ਤੂੰ ਕੋਈ ਲਾਵੇ,
ਕਾਹਤੋ ਆਦਮਖੋਰਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਵੇ,
ਕਾਹਤੋ ਧੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਬਣਾਵੇ ,
ਕੁਝ ਤਾਂ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰ,
ਹਵਸ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਖਿਲਾਫ ਕੋਈ ਰਾਹ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰ,
ਨੀ ਸੁਣ ਸੈਂਟਰ ਦੀਏ ਸਰਕਾਰੇ,,,,,,ਪ੍ਰੀਤ ਬਰਤੀਆ