ਜਿਹੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਅਬ ਫਿਰ ਸੇ ਵਹੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨ ਬਨ ਜਾਏ ਕਹੀਂ,
ਮਾਯੂਸ ਹਮ ਨਹੀਂ ਥੇ ਕਬੀ ਮਗਰ ਆਸ਼ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਨ ਕਰ ਇਤਨਾ ਮੁਝੇ ਮਜਬੂਰ ਐ-ਜਮਾਨੇ ਕੀ ਗਰਦਿਸ਼ ਏ ਗੁਬਾਰ,
ਕਹੀਂ ਦਿੱਲ ਕੀ ਜਲਨ ਸੇ ਬੇਸਬਰ ਬੇਬਾਕ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਮੇਰੀ ਸੋਜ਼-ਏ-ਦਰਦ ਫਿਰ ਕਹੀਂ ਗਰਮੀ-ਏ-ਮਹਫ਼ਿਲ ਨ ਬਨ ਜਾਯੇ,
ਛੋੜੀ ਹੁਈ ਮੰਜ਼ਿਲ ਏ ਮਕਸੂਦ ਕੀ ਯਾਦ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਖਟਕ ਸੀ ਹੋਤੀ ਜਬ ਸੀਨੇ ਮੇਂ, ਗ਼ਮ-ਏ-ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਾ ਗੁਮਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ,
ਕਹੀਂ ਜਹ ਇਸ਼ਕ ਏ ਦਰੀਆ ਕਾ ਕਿਨਾਰਾ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਮਾਰੀ ਨਿਗਹਦਾਰੀ ਸੇ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਲ ਨ ਬਨ ਜਾਏ ਐ ਦਿਲ ,
ਕਹੀਂ ਜਿਹੀ ਆਲਮ-ਏ- ਅਫਸਾਨਾ ਬਾਰੰਗ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਉਲਫਤ-ਏ-ਆਦਮ ਨੇ ਮੁਝੇ ਕਹੀਂ ਖ਼ਾਕ ਸੇ ਅੰਜੁਮਨ ਬਨਾ ਦੀਆ ਹੋਤਾ,
ਸਹਮੇ ਅਹਿਸਾਸ ਕਾ ਮੁਜੱਸਮਾ ਮਹਿਫਲ ਏ ਕਾਮਲ ਨਾ ਬਨ ਜਾਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਪੱਟੀ ਐਡਵੋਕੇਟ ਤਰਨਤਾਰਨ