ਲਹਿੰਦੇ ਮੇਰੇ ਚੰਦ ਦੀ ਠੰਡਕ,
ਚੜਦੇ ਮੇਰੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ।
ਪੁੰਨਿਆਂ ਵਰਗੀ ਰਾਤ ਗ਼ੁਜਰ ਗਈ,
ਨਿਕਲੀ ਸੁਬ੍ਹਾ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੀ,।
ਉੱਤਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚ ਅਸਮਾਨੀ,
ਮਨ ਨੂੰ ਨਿਰਮਲ ਕਰਦੀ ਮੇਰੇ,
ਅੰਗੜਾਈ ਸੋਚ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ
ਦੱਖਣ ਦੀ ਸਿਆਣਪ ਮਨ ਪਾਲੀ,।
ਪਲਕ ਉੱਠੀ ਫ਼ਲਕ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ,
ਨੀਯਤ ਰਾਸ ਹੋਈ ਚਿੰਤਨ ਦੀ,

ਧਰਤੀ ਤਾਲ ਕਰੇ ਨਿੱਤ ਹਰਸੇ।

ਰੂਹ ਸਕੂਨ ਕਰੇ ਮਤਵਾਲੀ।
ਤਲਖੀ ਚਿੱਤ ਨੂੰ ਟਿਕਣ ਨਾ ਦੇਵੇ,
ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਮਨ ਵਿੱਚ ਖਲਬਲੀ ਪਾਈ,
ਤੂੰ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰਕੇ ਬਹਿ ਗਿਉਂ,
ਬਿ੍ਰਹਾ ਜੋਤ ਪਸਰੇ ਨਿਰਾਲੀ।

Bohat khubb likhea,...........kafi gehrai hai arthan wich..........kavita da flow vi kafi wadhiya hai...........keep it up sir g

 

ਚਾਰਾਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਕੈਨਪੀ (canopy) ਥੱਲੇ, ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਖਿਲਾਰਦੀ ਲਿਖਤ | ਸਰ ਜੀ, ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ ਹੈ |

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ |

ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਜੀ |  

 

ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਫਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸੱਜੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਰਚਨਾ ..TFS

ਸਵੇਰ ਸਾਰ ਚੜ੍ਹਦੇ ਪਾਸੇ,
ਧੁੰਦ ਵਰਗੀ ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਜਹੀ,
ਲਾਲੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੀ,
ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡਕ ਦੇ ਜਾਂਦੀ,
ਦਰਸ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਤਰਸਦੀ,
ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ਧੂਹ ਜਹੀ ਪਾਵੇ,
ਬੋਲ ਸੁਖਨ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲ,
ਸਹਿਜ ਜੇਹੀ ਤੇਰੀ ਤੱਕਣੀ...............ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ.....