ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਨੂੰ ਨਾ ਲੋੜ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਾਣ ਦੀ, 
ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਮਾਂ ਕਦੇ ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਓ ਹਾਣ ਦੀ  .

ਵੇ ਚੜਦੀ ਉਮਰ ਮੇਰੀ ਚਾਅ ਨੇ ਕੁਆਰੇ ਅਜੇ,
ਵੇ ਸਗਨਾ ਦੀ ਰਾਤ ਲੰਘੀ ਲੁਟੇ ਨਾ ਨਜਾਰੇ ਅਜੇ,
ਅੰਨੀ ਹੋਜੇ ਅੱਖ ਤੇਰੀ ਜੋ ਹਾਣ ਦੀ ਨੂੰ ਕਹੇ ਹਾਣ ਦੀ.
ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਮਾਂ ..........

ਵੇ ਮੇਰੇ  ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਜਦੋਂ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੋੰਦੀਆਂ,
ਕਯੋਂ ਮੇਰੇ ਜਹੀਆਂ ਆਭਗੀਆਂ ਰਾਤੀ ਉਠ ਰੋਂਦੀਆਂ,
ਰੀਝ ਮੇਰੀ ਪੂਰਨਾ ਵੇ ਤੇਨੁ ਗਲ ਲਾਣ ਦੀ.
ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਮਾਂ .........
ਹਡੀਆਂ ਦਾ ਪਿੰਜਰ ਹੈ ਹੱਥ ਚ' ਖੰਜਰ ਹੈ,
ਰਾਜਾ ਸਲਵਾਨ ਤਾਂ ਕੰਜਰਾ ਦਾ ਕੰਜਰ ਹੈ,
ਹੱਜ ਦੀ ਉਮਰ ਚ' ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ ਵਿਆਹ ਕਰਾਣ  ਦੀ.
ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਮਾਂ ..........

ਪੂਰਨ:-ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਪੂਰਨ,ਮੈਂ ਹਾਂ ਪੂਰਨ,ਜੀਨੇ ਜ੍ਮੇਆਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਪੂਰਨ.
        ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਪੂਰਨ,ਮੇਰਾ ਧਰਮ ਪੂਰਨ,ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਟੋਏ ਚ' ਰਿਹਾ ਪੂਰਨ .
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਤੂੰ ਪਤਨੀ ਪੂਰਨ,ਰਿਸਤਾ ਬਦਲ ਬੇਠੀ ਕਯੋਂ ਹੋ ਮਜਬੂਰਨ .
ਰੱਬ ਦੀ ਵੀ ਨਹੀਓ ਲੋੜ ਕੋਈ ,ਜਿਨਾ ਬੰਦੇਆਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ 'ਜੱਗੀ' ਸੋਚ ਪੂਰਨ.         

" ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਪੂਰਨ,ਮੈਂ ਹਾਂ ਪੂਰਨ, ਜਿਹਨੇਂ ਜੰਮਿਆਂ ਓਹ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਪੂਰਨ " ,,,,,,,,,,,,,,

ਕਮਾਲ ਕਰਤੀ ਬਾਈ ਲਿਖਣ ਵਾਲੀ,,, ਕਮਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਲਿਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ,,, ਤੇਰੀ ਕਲਮ ਐਦਾਂ ਹੀ ਲਿਖਦੀ ਰਹੇ ,,,ਜਿਓੰਦਾ ਵਸਦਾ ਰਹਿ,,,

ਧਨਬਾਦ ਬਾਈ ਜੀ

bahut vadiya likheya ji koi shabad nahi beyaan karn layi...kmaaaal

ਰੂਪ ਬਾਈ ਜੀਓਦੇ  ਰਹੋ