ਪਾਣੀ ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਏ , ਧੁੱਪਾਂ ਲਹਿ ਲਹਿ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਤੱਕਦੀਆਂ ਨੇ
ਸਾਡੇ ਸਰਬ-ਸੁਨੱਖੜੇ ਸਾਕ ਦੀਆਂ , ਅੱਜ ਕਾਸ਼ਨੀ-ਖੇਤੀਆਂ ਪੱਕਦੀਆਂ ਨੇ
ਧੂੜਾਂ ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ ਨੇ ਬੇਲਿਆਂ 'ਚੋਂ , ਪੌਣਾਂ ਜਿਦ ਜਿਦ ਕੇ ਮੂਹਰੇ ਨੱਚਦੀਆਂ ਨੇ
ਛਾਂਵਾਂ ਪਸਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਅੰਦਰ , ਮੈਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਜਿੰਨਾ ਕੁ ਚਾਹ ਸੱਕਦੀਆਂ ਨੇ

 

ਹੈਨ ਅੱਕ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲ ਤੇ ਗੁਲਾਬ-ਜੜਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਅੱਕ ਦੀਆਂ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਅੱਗ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਨੀਰ ਦਿਖਿਆ ਤੇ ਅੱਗਾਂ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੱਚਦੀਆਂ ਨੇ
ਮੇਰੀ ਦੇਹ ਹੋ ਗਈ ਕਾਇਨਾਤ ਵਰਗੀ ਤੇ ਸਾਰਾ ਖੇਲ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਅੰਗ ਵਰਗਾ
ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸੂਰਜਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੱਕਿਆ , ਤੂੰ ਤਾਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਮੇਰੇ ਈ ਰੰਗ ਵਰਗਾ

 

ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਨੂੰ ਉੱਚੇ ਅਸਮਾਨ ਟੱਕਰੇ , ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਸਗਲ ਜ਼ਮੀਨ ਮਿਲ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣੀ ਪੰਜ ਫੂਲ ਰਾਣੀ ਤੇ ਨਾਲੇ ਤਲੀਆਂ ਨੂੰ ਤਸਕੀਨ ਮਿਲ ਗਈ
ਗੱਲਾਂ ਧਰਤ ਦੀਆਂ ਕਾਹਨੂੰ ਛੇੜ ਲਈਆਂ , ਇਹ ਤਾਂ ਅਸਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਢੱਕਦੀਆਂ ਨੇ
ਪਾਣੀ ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਏ , ਧੁੱਪਾਂ ਲਹਿ ਲਹਿ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਤੱਕਦੀਆਂ ਨੇ

 

 

ਹਰਮਨ  ਜੀਤ

harman jeet is a great writer,.............tfs his wonderful creation

 

its good to read this............

 

ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਇਮੇਜਰੀ (imagery) ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਇਕ ਨਾਯਾਬ ਕਿਰਤ |

ਬਿੱਟੂ ਬਾਈ ਜੀ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ |

ਰੱਬ ਰਾਖਾ |

 

ੲਿਕ ਹੋਰ ਕਲਾਸਿਕ ਰਚਨਾ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿੱਟੂ ਸਰ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ,

ਤੇ ਹਰਮਨ ਜੀਤ ਜੀ ਲੲੀ ਦਿਲੋਂ 'ਵਾਹ ਵਾਹ' ।