|
ਅਸੀਂ ਟੁੱਟੇ ਪੱਤੇ ਟਾਹਣੀ ਦੇ, ਖੌਰੇ ਕੇਹੜੇ ਪਾਸੇ ਜਾਵਾਂਗੇ.
ਜੇ ਹਵਾ ਨੇ ਹੀ ਰੁਖ਼ ਬਦਲ ਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਕੀ ਔਕਾਤ ਸੱਜਣਾ.
ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰੀਂ ਤੂੰ, ਕੀ ਮੇਰੇ ਹੈ ਵਿਚ ਵੱਸ ਸੱਜਣਾ,
ਕੁਝ ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਤਕਦੀਰਾਂ ਦੇ, ਕੁਝ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਨੇਂ,
ਜੋ ਸਾਡੇ ਪੈਰੀਂ ਬੱਝੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਜੰਜੀਰਾਂ ਨੇਂ,
ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਜਾਵਾਂ, ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਤੋੜ ਦਿਆਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕਿੰਜ ਕਤਲ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਅੰਮੀ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦਾ,
ਕਿੰਜ ਚਿੱਟੀ ਪਗੜੀ ਬਾਬਲ ਦੀ ਮੈਂ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੋਲ ਦਿਆਂ,
ਇਸ਼੍ਕ਼ੇ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਨੇ ਦੀ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਨਹੀਂ,
ਮੈਂ ਫਿਰ ਇਹ ਗਲਤੀ ਕਰ ਬੈਠੀ ,
ਬੱਸ ਬੁਰੀ ਮੈਂ ਹੀ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਜਿਹੜਾ ਪਾਸਾ ਵੀ ਕੀਤਾ,
ਕਿਓਂ ਰੱਬਾ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਤੂੰ ਸੀਨੇ ਦੇ ਵਿਚ ਦਿਲ ਦਿੱਤਾ...
|