|
|
|
|
|
|
Home > Communities > Punjabi Literature > Forum > messages |
|
|
|
|
|
"ਸਾਹਿਤ ਬਾਰੇ ਮੁਨਸੀ ਪ੍ਰੇਮ ਚੰਦ ਦੇ ਵਿਚਾਰ" |
''ਜਿਹੜੇ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਸੁਆਦ ਠੀਕ ਨਾ ਜਾਗੇ, ਰੂਹ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਤਾਕਤ ਤੇ ਹਿੰਮਤ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਸਾਡੇ ਸੁਹਜ-ਸੁਆਦ ਨਾ ਜਾਗਣ, ਜਿਹੜਾ (ਸਾਹਿਤ) ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਸਦਾ ਇਰਾਦਾ ਤੇ ਮੁਸਕਲਾਂ ਤੇ ਫਹਿਤ ਪਾਉਣ ਲਈ ਸੱਚਾ ਠਰੁੰਮਾ ਪੈਦਾ ਨਾ ਕਰੇ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਿਕੰਮਾ ਹੈ। ਉਹਨੂੰ ਸਾਹਿਤ ਕਹਿਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।''
ਇਕੋ ਚੀਜ ਫਾਇਦੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੁਖ ਵੀ ਦੇਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੁੱਖ ਵੀ। ਅਸਮਾਨ ਉਤੇ ਚੜ੍ਹੀ ਸੰਝ ਦੀ ਲਾਲੀ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਦ੍ਰਿਸ ਹੈ। ਪਰ ਹਾੜ੍ਹ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਉਹ ਲਾਲੀ ਦਿਸ ਪਵੇ ਤਾਂ ਲਾਲੀ ਸਾਡੀ ਖੁਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਾਲ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਸਮਾਨ 'ਚ ਕਾਲੀਆਂ ਘਟਾਵਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ''
''ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਉੱਨਤੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ 'ਚ ਪੈਰ ਧਰਨਾ ਹੈ।''
''ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਦੋਸਤੋ। ਆਪਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ 'ਚ ਰੂਪ ਦਾ ਸਿਖਰ ਦੇਖਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰੀਏ ਤੇ ਸਮਝੀਏ ਕਿ ਰੂਪ ਕੇਵਲ ਰੰਗ ਹੋਏ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਮਹਿਕਦੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਭਰਵਟਿਆਂ 'ਚ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹ ਗਰੀਬ ਜਨਾਨੀ 'ਚ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਜਿਹੜੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੈਲੀ ਦੀ ਵੱਟ ਤੇ ਸੁਲਾ ਕੇ ਪਸੀਨਾ ਪਸੀਨਾ ਹੋਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਦੀ ਤੰਗੀ ਦਾ ਕਸੂਰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਮੁਰਝਾਏ ਹੋਏ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਕੁਮਲਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਪਿਛੇ ਲਗਨ, ਸਰਧਾ ਤੇ ਕਠਿਨ ਕੰਮ ਹੈ। ਜਵਾਨੀ ਸੀਨੇ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਕੇ ਸ਼ਿਅਰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤ ਦੀਆਂ ਵਿੰਗੀਆਂ ਅਦਾਵਾਂ ਤੇ ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਕਰਨ ਜਾਂ ਉਹਦੀਆਂ ਮੜਕਾਂ, ਚੋਚਲਿਆਂ ਤੇ ਅਸ਼ ਅਸ਼ ਦਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ.. . . . , . .
.. .. ਜਵਾਨੀ ਨਾਂ ਹੈ ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ, ਕਠਨ ਕੰਮ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦਾ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ। ਸਾਡੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੇ ਉਹੀ ਸਾਹਿਤ ਖਰਾ ਉਤਰੇਗਾ ਜਿਹਦੇ ਵਿਚ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਹੋਵੇ, ਆਜਾਦੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਹੋਵੇ, ਹੁਸਨ ਦਾ ਜੌਹਰ ਹੋਵੇ, ਰਚਨਾ ਦੀ ਰੂਹ ਹੋਵੇ, ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੋਵੇ, ਜਿਹੜਾ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਹਰਕਤ, ਉਭਾਰ ਤੇ ਬਚੈਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰੇ, ਸਾਨੂੰ ਸੁਆਏ ਨਾ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਸੌਈ ਜਾਣਾ ਮੌਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੋਵੇਗੀ।'
|
|
29 Oct 2011
|
|
|
|
ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵੀਰ ਜੀ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ,,,,,,,, ਹੱਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ ,,,,
|
|
29 Oct 2011
|
|
|
|
ਬਿਲਕੁਲ ਸਤ ਬਚਨ ਨੇ ਵੀਰ ਜੀ ........
|
|
29 Oct 2011
|
|
|
|
ਬਿਲਕੁਲ ਦਰੁਸਤ ਫਰਮਾਇਆ ਜਨਾਬ...ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਬੋਲ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਨੇ ਜੋ ਮੈਂ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਗਰ ਪੂਰੀ ਰਚਨਾ ਮਿਲ ਗਈ ਤਾਂ ਬਾਅਦ 'ਚ ਪੇਸ਼ ਜਰੂਰ ਕਰਾਂਗਾ..
ਜਦ ਦਿਨ ਦੀ ਉਮਰ ਹੰਢਾ ਕੇ ਮੈਂ ਘਰ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਮੁੜਦੀ ਹਾ ਕਾਗਜ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਅੱਗ ਵਰਗੇ ਹੰਥਾਂ ਤੇ ਉਠਾਕੇ ਤੁਰਦੀ ਹਾਂ ਵੇ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਉ ਲੋਕੋ ਕਿਉਂ ਮੈਥੋਂ ਨਫਰਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸਦੇ ਵਰਗੀ ਹਾਂ ਜਦ ਦਿਨ ਦੀ ਉਮਰ ਹੰਢਾ ਕੇ ਮੈਂ ............. ਇਹ ਨੈਣ ਬੜੇ ਮਤਵਾਲੇ ਨੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੁਣਿਆਂ ਮੈਂ...?????
ਅੱਗੇ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਪਰ ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਕਰਨ ਦੀ......
|
|
29 Oct 2011
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|