ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਜਦੋ ਮੈਂ ਕੰਮ ਦੇ ਲਈ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ।ਇਕ ਦਸ ਕੁ ਸਾਲ ਦਾ ਬਾਲ ਅਪਣੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਪੰਡ ਲਾਈ ਘੁੰਮਦਾ,ਬੰਦ ਦੁਕਾਨਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਕਦੇ ਗੱਤਾ ਤੇ ਕਦੇ ਖਾਲੀ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਅਪਣੀ ਪੰਡ ਵਿਚ ਪਾਉਦਾ।
ਇਕ ਦਿੰਨ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ "ਸੰਘਰਸ਼ "

ਫਿਰ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕੀ ਜੋ ਅਪਣੀ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੋਕਰੀ ਵਿਚ ਰੋਜ਼ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅਪਣੇ ਸਾਰੇ ਉਤਪਾਦਾ ਦਾ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਣਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਕੁ ਵਾਰ ਅਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲੈਣਾ ਪਰ ਅੰਤ ਖਾਮੋਸ਼ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਮੇਰਾ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਸੀ "ਸੰਘਰਸ਼"


ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਇਕ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਇਕ ਅਧੁਨਿਕ ਕਾਰ
ਦੇ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ. ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਦਿੱਨ ਘੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਕੀ ਹੈ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਓ ਕੀ ਗੱਲ, ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਬੋਲਿਆ ਦੇਖਿਆ ਕਿੰਨਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ


ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਕੁ ਪੱਲ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਚੁੱਪ ਦੀ ਦਲਹੀਜ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠਾ । ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਉਸ ਨਿੱਕੇ ਬਾਲ ਦੇ ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਖੜੀਆਂ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆ ਨੇ ਮੈਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ
ਜੋ ਉਹ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਬਾਲ ਕਰਦਾ ਜੋ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੋਕਰੀ ਵਿਚ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਜੋ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ. ਇਕ ਅਧੁਨਿਕ ਕਾਰ ਵਿਚ|


ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਦੇ ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚਿੱਤਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰੰਗ ਨਾਲ ਉਲੀਕੇ ਜਾਂਦੇ , ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਸ਼ੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਫੱਲਸਫੇ ਬਾਰੇ ।ਅੰਤ ਇਕ ਚਿਤਰ ਬੋਲ ਪਿਆ ਕੀ ਅੱਜ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਲ੍ਹੇ ਗਾ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਚੁੱਲ੍ਹਾ, ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਵਾਬ ਸੀ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲਾ ਦਾ
ਕੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਇਹੋ ਹੀ ਸੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ । ਜੋ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਹ "ਲਾਲਸਾ " ਸੀ ਨਾ ਕੇ "ਸੰਘਰਸ਼ "
Sanjeev Sharma

Boht vadiya Sanjiv ji.sach ehi hai k asi zindagi nu jeena bhul jande haan te bas ik dorr vich lagg jande jis nu asi fer sangarsh da naam dende haan.sach likheya tusi

greatly written,..............marvalous

लालसा और संघर्ष के अर्थों को ब खूबी बयॉं कर रही रचना 👍