ਢੱਠੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਡਿੱਗੋ ਜਾ ਕੇ, ਪੰਡਤ-ਭਾਈ-ਮੁਲ੍ਹਾਣਾ,
ਰਹਿਤ-ਕੁਰਹਿਤਾਂ ਸਾਂਭੋ ਆਪੇ, ਮੈਂ ਨਾ ਸੁਰਗ ਕਮਾਣਾ,
ਸੱਚ-ਖੰਡ ਮੇਰਾ ਬਣਿਆ, ਜਿੱਥੇ, ਕਰਦਾ ਯਾਰ ਟਿਕਾਣਾ,
ਉਹ ਪਲ ਮੇਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਵੇਲਾ, ਜਦ ਵੀ ਯਾਰ ਨੂੰ ਮਾਣਾ,
ਦੁਨੀਆਂ ਘੂਰ ਰਹੀ,
ਮੈਂ ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਾ,
ਦੁਨੀਆਂ ਘੂਰ ਰਹੀ.........

© ਬਾਬਾ ਬੇਲੀ