" ਕੀਹਦੇ ਲੱਗੇ ਸੀ ਭੁਲੇਖੇ ਦਿਲ ਤੋਡ਼ ਬੈਠੀ ਹੈੰ,
ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੈ ਅਜੇ ਵੀ ਕੀਹਨੂੰ ਹੋਰ ਕਹਿੰਨੀ ਹੈਂ ,
ਦਿਲ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਨੇ ,
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਇਹ ਕਬੂਲ ਕਹਿੰਨੀ ਹੈਂ |
ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਸਾਨੂੰ ਦਿੰਨੀ ਹੈਂ ਸਲੂਕ ਇਹੋ ਜਾ ,
ਮਾਡੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਵੀ ਘਾਅ ਨਿਚੋਡ਼ ਦਿੰਨੀ ਹੈਂ ,
ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਤਾਂ ,
ਪਿਆਰ ਹੈ ਕੇ ਤੇਰਾ ਇਹ ਗ਼ਰੂਰ ਕਹਿੰਨੀ ਹੈਂ |
ਪੀਲੇ ਰੰਗ 'ਚ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਗੁੱਤ ਨੂੰ ਘੁਮਾਉਂਦੀ ਸੀ ,
ਧੁੱਪੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮੇਰੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਂਦੀ ਸੀ ,
ਯਾਦ ਹੈ ਅਜੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪਲ ,
ਫੋਣ ਨਾ ਚੁੱਕਣ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਜੋ ਤੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਸੀ |
ਯਾਦਾਂ ਪੱਲੇ ਛੱਡ ਚਲੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀਏ ,
ਗ਼ੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫਲਾਂ ਸਜਾਉਣ ਵਾਲੀਏ ,
ਜੀ ਲਾਂਗੇ ਅਸੀ ਵੀ ਬਗੈਰ ਤੇਰੇ ,
ਸ਼ਾਗਿਰਦ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵੀ ਹਨ ਬਥੇਰੇ |
ਇਹੀ ਸੋਚ ਕੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ,
ਗ਼ੈਰ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬਥੇਰੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ,
ਪਰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਤੈਨੂੰ ਸੋਚਿਆਂ ਬਗੈਰ ,
ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ 'ਚ ਵੀ ਮੂਰਤ ਤੇਰੀ ਹੀ ਲਭੱਦੇ ਹਾਂ |
ਪਰ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈਂ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਲਾਮ ਦੀ ,
ਸਾਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਜੋ ਕਰਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ,
ਇਸ ਪੁਤਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ,
ਧਡ਼ਕਣਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੀ ਸਿਖਾਇਆ |
ਸੱਚਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਮੁੱਲ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ,
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਭਲੀ ਹੀ ਕਰੁਗਾ ,
ਜੇ ਇਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਸਦੇ ਸਫਿਆਂ ਵਿੱਚ ,
ਤਾਂ 'ਦੀਪ' ਤੈਨੂੰ ਕਦੇ ਕੁੱਛ ਨਹੀਂ ਕਹੁਗਾ ||
|
