ਚੱਲਦੀ ਹੀ ਜਾ ਰਹੀ, ਘਡੀ ਟਿਕ ਟਿਕ ਕਰਕੇ ।
ਜਿੰਦੇ ਰੱਬ ਨਾ ਧਿਆਇਆ, ਕਦੇ ਸੀਨੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ।
ਮੁਡ ਜਨਮ ਨੀ ਮਿਲਣਾ ਏਹ, ਬੱਸ ਇਕ ਵਾਰ ਮਰਕੇ ।
ਐਵੇਂ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਪੰਗਿਆਂ ਚ, ਪਾਈਂ ਜਾਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਕਿਉਂ ਕਾਮ-ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਸੋਚ ਚ, ਮੁਕਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜਿੰਦਗੀ ।
ਜਿਸਮਾ ਦੀ ਭੁੱਖ ਐਸੀ, ਕਦੇ ਨਹੀਓਂ ਮੁੱਕਣੀ ।
ਸਾਹਾਂ ਵਾਲੀ ਰੇਲ ਬੱਸ, ਇਕ ਵਾਰ ਈ ਹੈ ਰੁਕਣੀ ।
ਓਦੋਂ ਸੋਹਣੀ ਦੇਹ ਤੇਰੀ, ਲੁਕਾਇਆਂ ਵੀ ਨਾ ਲੁਕਣੀ ।
ਉਦਾਸੀਆਂ ਚ ਫੇਰ ਕਿਉਂ, ਬਿਤਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜ਼ਿਂਦਗੀ ।
ਕਿਉਂ ਕਾਮ-ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਸੋਚ ਚ, ਮੁਕਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜਿੰਦਗੀ ।
ਦੇਖ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਚਡਾਈਆਂ, ਐਵੇਂ ਨਿੱਤ ਰਹਿਨੈ ਸਡਦੈਂ ।
ਨਵੇਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪੱਟਣ ਦੀਆਂ, ਬੈਠ ਘਡਤਾਂ ਤੂੰ ਘਡਦੈਂ ।
ਔਕਾਤ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਚਡ, ਰੋਜ਼ ਗੱਲਾਂ ਰਹਿਨੈ ਕਰਦੈਂ ।
ਇੱਕ ਦਾ ਹੋ ਜਾ, ਨਾਲ ਜਿਸ ਦੇ ਨਿਭਾਈ ਜਾਵੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਕਿਉਂ ਕਾਮ-ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਸੋਚ ਚ, ਮੁਕਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜਿੰਦਗੀ ।
ਮੰਨਦਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ, ਇਹ ਕੰਮ ਬਡਾ ਔਖਾ ਏ ।
ਪਰ ਜੋ ਤੂੰ ਕਰੀ ਜਾਨਾ, ਓਹੋ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਧੋਖਾ ਏ ।
ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਜੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਧੇਲਾ ਚੋਖਾ ਏ ।
ਚੰਗੇ ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਲੱਖਾਂ ਹੀ ਕਮਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਕਿਉਂ ਕਾਮ-ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਸੋਚ ਚ, ਮੁਕਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜਿੰਦਗੀ ।
ਤੇਰੀ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ, ਬੱਸ ਛਾਇਆ ਪਾਪ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਏ ।
ਪੁੱਠੇ ਕੰਮਾ ਲਈ ਤੇਰੇ ਕੋਲ, ਸਮਾਂ ਵੀ ਬਥੇਰਾ ਏ ।
ਭੁੱਲ ਗਿਆਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਾਲਕ ਜੋ ਤੇਰਾ ਏ ।
ਚੀਮੇ ਜਪ ਨਾਮ, ਆਖਰ ਨਾਲ ਸਾਂਈ ਜਾਵੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਕਿਉਂ ਕਾਮ-ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਸੋਚ ਚ, ਮੁਕਾਈ ਜਾਵੇਂ ਜਿੰਦਗੀ ।
|
