|
ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ
-ਹਰਮੇਲ ਪਰੀਤ
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਏਸ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਆਖਦੇ ਹੋ,
ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪਛੜੇ ਹੀ ਚੰਗੇ ਹਾਂ।
ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵਾਰਾ ਖਾਂਦੀ
ਤੁਹਾਡੀ ਏਹ ਆਧੁਨਿਕਤਾ
ਤੇ ਫੇਰ ਉੱਤਰ ਆਧੁਨਿਕਤਾ।
ਚੰਨ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਨ ਦੀ ਚਾਹ
ਮੰਗਲ ਤੇ ਜੀਵਨ ਤਲਾਸ਼ਣ ਦੀ ਲਲਕ
ਆਖ਼ਰ ਕਿਸ ਲਈ?
ਸਾਨੂੰ ਅਜੇ ਸਾਂਭਣੀ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਹੀ।
ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਅੰਨ੍ਹੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ
ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਗਾਇਆ ਜ਼ਹਿਰ
ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਗਦੈ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸੂਚਕ
ਤਾਂ ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ
"ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਕ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ। "
ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨਾਲ ਛੇੜ ਛਾੜ ਕਰਕੇ
ਫਲਾਂ, ਅਨਾਜਾਂ ਤੇ ਸਬਜੀਆਂ ਦੇ
ਪੌਦਿਆਂ 'ਚ ਜ਼ਹਿਰ ਭਰਕੇ
ਮਨੁੱਖਤਾ ਨਾਲ ਧ੍ਰੋਹ ਕਮਾਉਣਾ
ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਭੋਜਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਸੂਤਰ ਹੈ :
ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰਾਂਗੇ ਭੁੱਖੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ।
ਇੰਜ ਆਸ ਤਾਂ ਰਹੇਗੀ
ਅਗਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ
ਤੇ ਮੌਲਣ ਦੀ।
ਚਲਦਾ ਤਾਂ ਰਹੇਗਾ ਵੰਸ਼ ਸਾਡਾ।
ਜਿਉਂ ਤਾਂ ਸਕਣਗੇ ਵਾਰਿਸ ਸਾਡੇ
ਤੰਦਰੁਸਤ ਜੀਵਨ।
ਅੰਨ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਭਰੇ ਹੋਣਾ
ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੇਟ ਭਰ ਸੌਣਾਂ
ਦੋ ਬਿਲਕੁਲ ਵਿਪਰੀਤ ਗੱਲਾਂ ਨੇ,
ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵਾਸਤਾ ਨਹੀਂ
ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨਾਲ।
ਤੁਹਾਡੇ ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਨੇ
ਭਰ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣਗੇ ਨੱਕੋ ਨੱਕ
ਭੰਡਾਰ ਅੰਨ ਦੇ।
ਪਰ ਹਕੀਕਤ ਅਸੀਂ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ,
ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੈ,
ਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕ,
ਸੌਂਦੇ ਨੇ ਭੁੱਖਣ ਭਾਣੇਂ,
ਸਾਰਦੇ ਨੇ ਡੰਗ
ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਦੀ ਛਿੱਲ
ਜਾਂ ਕੀੜੇ ਮਕੌੜੇ ਖਾ ਕੇ।
ਹਾਂ, ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਗਰਭ ਚੋਂ,
ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਭਿਆਨਕ ਤਬਾਹੀ
ਫੈਲਾ ਰਹੀ ਹੈ ਚੌਤਰਫਾ
ਆਪਣੇ ਖੂੰਨੀ ਪੰਜੇ।
ਘਰ ਘਰ 'ਚ
ਇੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ
ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਲੋਕ,
ਕੁੱਖ ਹਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਤਰਸਦੀਆਂ
ਬਾਂਝ ਮਾਵਾਂ,
ਬਾਲ ਉਮਰੇ ਬੁਢਾਪਾ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਬੱਚੇ,
ਨਪੁੰਸਕ ਹੁੰਦੀ ਜਵਾਨੀ,
ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਮੁੱਕ ਮੁਕਾ ਗਏ ਜੀਵ ਜੰਤੂ।
ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਹੈ
ਤੁਹਾਡੇ ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਖਿਲਾਫ
ਭਗਤਣ ਵਾਂਲੇ ਗਵਾਹਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ।
*ਹਰਮੇਲ ਪਰੀਤ*
|
