ਛਡ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਪਰਾਇਆ ਹੋਇਆ
ਲੋੜ੍ਹ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸੀ ਮੈਨੂ,
ਨਠ ਆਇਆ ਕੁਝ ਸੁਪਨਿਆ ਪਿਛੇ
ਥੋੜ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸੀ ਮੈਨੂ.
ਇਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਚਲਣਾ ਸਿਖਿਆ
ਠੋਕਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਵਕ਼ਤ ਦੀਆਂ,
ਵਹਿੰਦਾ ਮੁੜਕਾ ਕਿਹਨੇ ਪੁਛਣਾ
ਕਦਰਾਂ ਨੀ ਵਹਿੰਦੇ ਰਕ਼ਤ ਦੀਆਂ.
ਡਾਵੇਂ ਡੋਲੇ ਖਾਂਦਾ ਦਿਲ ਇਹ
ਕਿੰਝ ਇਹਨੁ ਸਮਝਾਵਾਂ ਮੈਂ,
ਆਇਆ ਫੋਕੀ ਆਕੜ ਪਿਛੇ
ਹੁਣ ਕੇਹੜੇ ਮੂਹ ਮੁੜ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ.
ਮਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ, ਬਾਪੁ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ
ਅੱਜ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਦਿਲ
ਫਿਰ ਡਾਰੋ-ਡਾਰ ਰਵਾਉਦੀਆ ਨੇ.
ਬੇਲੀ ਛੁਟੇ, ਮੌਜਾਂ ਛੁੱਟੀਆਂ
ਛਡ ਆਇਆ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂ,
ਖੜਕੇ ਹੋਈਆਂ ਉਡੀਕਾਂ ਜਿਥੇ
ਕਿੰਝ ਭੁੱਲਾਂ ਓਹ ਰਾਵਾਂ ਨੂ.
ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਜਾਨੋ ਪਿਆਰੀ
ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਕਢ ਲੈਂਦੀ ਏ ,
ਦਿਲ ਦਾ ਲੁੱਟਿਆ ਚੈਨ ਮੇਰਾ
ਨਾ ਨੈਣੀ ਨੀਂਦਰ ਪੈਂਦੀ ਏ.
ਕੱਚਾ ਕੋਠਾ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ
ਸੁਰਗਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਣਾ ਏ,
ਲਖ ਦੇਖ ਲੈ ਯੂਰੇਕਾ ਟਾਵਰ
ਕੋਈ ਓਹਦੇ ਜੇਹਾ ਨਾ ਹੋਣਾ ਏ.
ਕਚੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਜਿਥੇ ਰਲਕੇ
ਬਚਪਨ ਮੌਜਾਂ ਲੁੱਟੀਆਂ ਸੀ,
ਭੁਲਦਾ ਨੀ ਓਹ ਬੋਹੜ ਪੁਰਾਣਾ
ਜਿਥੇ ਬਹਿਕੇ ਤਾਸ਼ਾਂ ਕੁੱਟੀਆੰ ਸੀ.
ਵਿਚ ਪਰਦੇਸਾਂ ਲਖਾਂ ਰੂਹਾਂ
ਵਿਚ ਵਿਯੋਗ ਦੇ ਤਰਸਦੀਆਂ,
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂ ਹਾਸੇ ਵੰਡਦੇ
ਪਰ ਅਖੀਆਂ ਲੁਕ ਲੁਕ ਵਰਸਦੀਆ. .
ਜੋ ਫਸਦਾ ਵਿਚ ਮਿਠੀਆਂ ਜੇਲਾਂ
ਓਹ ਨਾ ਹੱਸੂ, ਨਾ ਗਾਊਗਾ,
"ਸੋਡੀ" ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਕਲ ਨੂ ਆਕੇ
ਇਹ ਹੀ ਦਰਦ ਸੁਣਾਊਗਾ..
|
