ਨਾ ਸ਼ੋਖ ਨਾ ਅੰਦਾਜ ਨਾ ਚੇਤੇ ਨੇ ਅਦਾਵਾਂ
ਬਸ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਕੋਲ ਜੋ ਤੇਥੋਂ ਮੈਂ ਲੁਕਾਵਾਂ

ਸੀਨੇ ਮੇਰੇ ਚੋਂ ਗਮ ਜੋ ਸੀ ਬਣ ਅੱਗ ਉੱਠਿਆ
ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ ਚ' ਹੋਈਆਂ ਨੇ ਤੱਤੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ

ਮੌਲੇ ਨਾ ਕਦੇ ਪੱਤੇ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਬਾਗੀਂ
ਆਈ ਕਦੋਂ ਰੁਤ ਸੁਰਮਈ ਲੰਘੀਆਂ ਘਟਾਵਾਂ

ਆ ਵੇਖ ਤੂੰ ਡੂੰਗੀ ਮੇਰੇ ਜੋਗੀ ਹੈ ਕੀ ਕਾਫੀ
ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ ਵਸੀਮੇ ਤੇ ਕਬਰ ਅਪਣੀ ਬਣਾਵਾਂ

ਰਖ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਸਿਰਹਾਣੇ ਮਿਲੇਆ ਕੀ ਏ ਯਾਰਾ
ਬਸ ਮੁੱਖ ਪਿਆ ਪੀਲਾ ਬਣੇ ਵਾਲ ਜਟਾਵਾਂ

ਪਹਿਰਾ ਗਏ ਸਾਰੇ ਛੱਡ ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਖਿਆਲ
ਉੱਜੜ ਮਰੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਕਿਸਨੂੰ ਨਚਾਵਾਂ

ਲੱਭਣ ਆ ਗਿਆ ਕਿੱਥੇ ਮੈਂ ਵੀ ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ
ਨਾ ਅੰਬਰੀ ਨੇ ਤਾਰੇ ਨਾ ਹੀ ਧੁੱਪਾਂ ਚ ਨੇ ਛਾਵਾਂ

......Narinder Singh [1st may 2010]

nice one hai ji...

Bahut KHOOB 22G.....tfs

ਲੱਭਣ ਆ ਗਿਆ ਕਿੱਥੇ ਮੈਂ ਵੀ ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ
ਨਾ ਅੰਬਰੀ ਨੇ ਤਾਰੇ ਨਾ ਹੀ ਧੁੱਪਾਂ ਚ ਨੇ ਛਾਵਾਂ

sari rachna he att d hai........par eh do satran aapni he gal lagdian hun

dhanwad dosto,,khush raho