ਬਣ ਗਏ ਵਿਨਾਸ਼-ਕਾਰਣ,ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਣ ਦੇ ਮੰਤਵ
ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੁੱਕੀ ਜਾਂਦੇ ,ਖੇਤਾਂ ਬਣਾਂ ਦੇ ਉਤਸਵ
ਰੱਕੜਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਧਸ ਕੇ,ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਰਿਜ਼ਕ ਪੈਦਾ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਹਿਕ ਨੂੰ ਚੀਰੇ,ਇਹੀ ਫਾਲ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਕਰਤਵ
ਅਪਣੇ ਹੀ ਘਰ ਜੇ ਹੁੰਦੇ,ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਵਸੀਲੇ
ਕਾਹਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ, ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਦੀ ਦਾਅਵਤ
ਤਨ ਦਾ ਨੰਗੇਜ਼ ਹੋਇਆ,ਪ੍ਰਤੀਕ ਮੰਡੀਆਂ ਦਾ
ਵਣਜਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹਾਸਾ,ਪਰ ਵੀਣੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਮਤ
ਇਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣਾਇਆ ਜੱਟ ਨੂੰ ਨਸ਼ੇੜੀਆਂ ਦਾ
ਬਣਿਆ ਹੈ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅੱਜ, ਇਕ ਇਸ਼ਤਹਾਰੀ ਲਾਅਣਤ
ਬਲਖਾਂ-ਬੁਖਾਰਿਆਂ ਗਏ,ਛੱਜੂ ਵੀ ਹੱਕ ਦੀ ਲੋਚਣ
ਕਦੀ ਛੰਨ ਪਰ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਚੌਬਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹਸਰਤ
ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਵਾਜਿਬ, ਨਿਸਬਤ ਵਟੀਕ ਦੀ ਵੀ
ਕਦ ਤਕ ਸਹਾਰੂ ਖੇਤੀ,ਖੂਹਾਂ ਦੀ ਖੂਹ ਨੂੰ ਲਾਗਤ
ਬੇਹਿਸ ਮੁਨਾਫਿਆਂ ਦੀ,ਮੁਕਣੀ ਹੈ ਠਾਣੇਦਾਰੀ
ਦੰਮ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਰੋਕੂ,ਵਰਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ
ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਦੇ ਨਾਂ' ਤੇ,ਅਜੇ ਰੋਅਬ ਰਾਜਵੜਿਆਂ
ਬਦਲੂ ਸਥਾਪਤੀ ਨੂੰ,ਕਦੀ ਰੋਸ ਦਾ ਹੀ ਤਾਂਡਵ
ਬੇਟੋਕ ਲੁੱਟ ਸੀ ਕਾਬਿਜ਼, ਹਥਿਆਰ ਤਾਂ ਹੀ ਚੁੱਕਿਆ
ਲੜਦਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕਾਹਨੂੰ, ਹੁੰਦੀ ਜੇ ਪੂਰੀ ਹਾਜਤ
ਸਬਰਾਂ ਦਾ ਬੰਨ ਜਵਾਲਾ ਨੂੰ ਰੋਕੀ ਰੱਖੂ ਕਦ ਤਕ
ਹੈ ਦਿਨ-ਦਿਹਾੜੀਂ ਨੀਲਾਮ, ਅਜ ਢਾਰਿਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ
ਮਹਿਲਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਹੈ ਅਜਕਲ,ਚੰਦ ਤੇ ਵਸੇਵਿਆਂ ਦੀ
ਬੇਘਰ ਕਰੋੜਾਂ ਲਈ ਪਰ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ ਚਿੰਤਤ
ਕੁਰਸੀ-ਨੁਮਾ ਲਿਖਾਰੀ,ਬਸ ਪਾਲਦੇ ਭਰਮ ਸਭ
ਕਲਮਾਂ ਘਸੀਟਿਆਂ ਤਾਂ, ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਂ ਬਗਾਵਤ
|
