ਫੁੱਲ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਲਈ ਖਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ,
ਕਦੇ ਹੀਰਾ ਕਿਸੇ ਮਾਝੀ ਦੇ ਗਲ ਹਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਵੇਚ ਕੇ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਨੂੰ , ਤੋਲੇ ਮਾਸਿਆਂ ਦੇ ਭਾਅ `ਚ,
ਹਰ ਸਖਸ਼ ਕਿਉਂ ਏਥੇ , ਹੈ ਬਾਜਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਸਹਿਮ ਜਾਂਦੇ ਆਲਣੇ ਵੀ, ਡਰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ,
ਜਦੋਂ ਬਾਗਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਰਾ ,ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ।
ਬਹਾਰਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਜਦ ਕੋਈ ,ਦੇ ਜਾਵੇ' 'ਪੱਤਝੜਾਂ ਹੀ,
ਦਿਲ ਪੀੜਾਂ ਦੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਦੀ ,ਠਾਹਰ 'ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਮਿਲਦੀ ਆਈ ਸੱਚ ਨੂੰ ,ਯੁਗਾਂ ਤੋਂ,ਸੂਲੀ ਤੇ ਸ਼ਲ਼ੀਬ ,
ਜਾਂ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਪਿਆਲਾ , ਓਹਦਾ ਯਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਉੱਗ ਆਵੇ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਦਿਲ'ਦੀ ਬੰਜ਼ਰ ਜਮੀਨ ਚੋਂ,
ਫਿਰ ਪੱਤਝੱੜ ਦਾ ਮੌਸਮ ਵੀ , ਬਹਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੂੰ ਵਫਾ ਤਾਂ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ,ਭਾਵੇਂ ਕੱਚਿਆਂ ਤੇ ਹੀ ਤਰਕੇ ,
ਰੱਬ ਦੀ ਸੌਂਹ ਮੈਂ ਵੀ ਫਿਰ , ਮੰਝ-ਧਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੁਰਦਾ ਏ ਕੋਈ ਨਾਲ ਨਾਲ ,ਪਰਛਾਵਾਂ ਬਣ ਬਣ ਕੇ,
ਕਿਉਂ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲਈ ,ਇੰਤਜਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਕੋਈ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਹੰਡਾਵੇ , ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਨੂੰ ,
ਕੋਈ ਏ ਸੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਹੀ , ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਕਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਚੁੱਕੇ , ਕਦੇ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਖੜਾ ਤੱਕੇ,
ਕਿਉਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਲਈ ਓਹੀ , ਬਾਪੂ ਭਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਮੇਰੀ ਪਲਕ ਦਾ ਉਹ ਅੱਥਰੂ ,ਲਗਦੈ ਸੂਲ਼ੀ ਲਟਕਿਆ,
ਕਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਥਲ ਕਦੇ ,ਆਬ਼-ਸਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਚੰਗਾ ਏ ਖੁਦਾ ਤੂੰ ਏਥੇ , ਪੱਥਰਾਂ `ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏਂ ,
ਜੇ ਦਿਖਦਾ ਤਾਂ ਸਾਜਿਸ਼ ਦਾ ,ਤੂੰ ਸਿਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਦਸਤੂਰ ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਦੇ, ਤੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਦੇ ਬਣਾਏ ਨੇ ,
ਕੋਈ ਪਾਣੀਆਂ ਤੇ ਤਰਦਾ, ਕੋਈ ਥਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਮੁੱਹਬੱਤ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜੋਬਨੇ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ,
ਕੋਈ ਐਵੇਂ ਨਹੀ ਜਵਾਨੀ `ਚ ,ਸਹਿਤਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਸੁਣਿਆਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਮਿਲਦੀ ,ਸਦਾ ਸੱਚ ਨੂੰ ਹੀ ਸਲ਼ੀਬ ,
ਕਾਸ਼! ਜੈਲੀ ਸੱਚ ਬੋਲ ਕੇ , ਗੁਨਾਹ- ਗਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।।
ਫੁੱਲ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਲਈ ਖਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ,
ਕਦੇ ਹੀਰਾ ਕਿਸੇ ਮਾਝੀ ਦੇ ਗਲ ਹਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਵੇਚ ਕੇ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਨੂੰ , ਤੋਲੇ ਮਾਸਿਆਂ ਦੇ ਭਾਅ `ਚ,
ਹਰ ਸਖਸ਼ ਕਿਉਂ ਏਥੇ , ਹੈ ਬਾਜਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਸਹਿਮ ਜਾਂਦੇ ਆਲਣੇ ਵੀ, ਡਰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ,
ਜਦੋਂ ਬਾਗਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਰਾ ,ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ।
ਬਹਾਰਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਜਦ ਕੋਈ ,ਦੇ ਜਾਵੇ' 'ਪੱਤਝੜਾਂ ਹੀ,
ਦਿਲ ਪੀੜਾਂ ਦੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਦੀ ,ਠਾਹਰ 'ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਮਿਲਦੀ ਆਈ ਸੱਚ ਨੂੰ ,ਯੁਗਾਂ ਤੋਂ,ਸੂਲੀ ਤੇ ਸ਼ਲ਼ੀਬ ,
ਜਾਂ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਪਿਆਲਾ , ਓਹਦਾ ਯਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਉੱਗ ਆਵੇ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਦਿਲ'ਦੀ ਬੰਜ਼ਰ ਜਮੀਨ ਚੋਂ,
ਫਿਰ ਪੱਤਝੱੜ ਦਾ ਮੌਸਮ ਵੀ , ਬਹਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੂੰ ਵਫਾ ਤਾਂ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ,ਭਾਵੇਂ ਕੱਚਿਆਂ ਤੇ ਹੀ ਤਰਕੇ ,
ਰੱਬ ਦੀ ਸੌਂਹ ਮੈਂ ਵੀ ਫਿਰ , ਮੰਝ-ਧਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੁਰਦਾ ਏ ਕੋਈ ਨਾਲ ਨਾਲ ,ਪਰਛਾਵਾਂ ਬਣ ਬਣ ਕੇ,
ਕਿਉਂ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲਈ ,ਇੰਤਜਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਕੋਈ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਹੰਡਾਵੇ , ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਨੂੰ ,
ਕੋਈ ਏ ਸੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਹੀ , ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਕਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਚੁੱਕੇ , ਕਦੇ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਖੜਾ ਤੱਕੇ,
ਕਿਉਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਲਈ ਓਹੀ , ਬਾਪੂ ਭਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਮੇਰੀ ਪਲਕ ਦਾ ਉਹ ਅੱਥਰੂ ,ਲਗਦੈ ਸੂਲ਼ੀ ਲਟਕਿਆ,
ਕਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਥਲ ਕਦੇ ,ਆਬ਼-ਸਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਚੰਗਾ ਏ ਖੁਦਾ ਤੂੰ ਏਥੇ , ਪੱਥਰਾਂ `ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏਂ ,
ਜੇ ਦਿਖਦਾ ਤਾਂ ਸਾਜਿਸ਼ ਦਾ ,ਤੂੰ ਸਿਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਦਸਤੂਰ ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਦੇ, ਤੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਦੇ ਬਣਾਏ ਨੇ ,
ਕੋਈ ਪਾਣੀਆਂ ਤੇ ਤਰਦਾ, ਕੋਈ ਥਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਮੁੱਹਬੱਤ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜੋਬਨੇ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ,
ਕੋਈ ਐਵੇਂ ਨਹੀ ਜਵਾਨੀ `ਚ ,ਸਹਿਤਕਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਸੁਣਿਆਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਮਿਲਦੀ ,ਸਦਾ ਸੱਚ ਨੂੰ ਹੀ ਸਲ਼ੀਬ ,
ਕਾਸ਼! ਜੈਲੀ ਸੱਚ ਬੋਲ ਕੇ , ਗੁਨਾਹ- ਗਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।।
