ਮੈਂ ਬਣਾਵਾਂਗਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਵੰਝਲੀਆਂ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ 
ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਦੂਰ ਤਕ ਬਾਂਸਾਂ ਦਾ ਜੰਗਲ ਜਲ਼ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਆਦਮੀ ਦੀ ਪਿਆਸ ਕੈਸੀ ਸੀ ਕਿ ਸਾਗਰ ਕੰਬਦੇ ਸਨ
ਆਦਮੀ ਦੀ ਭੁੱਖ ਕਿੰਨੀ ਸੀ ਕਿ ਜੰਗਲ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ

ਲੋਕ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਲੋਕਤਾ ਨੂੰ ਮਿੱਧ ਕੇ
ਮਸਲ ਕੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਇਨਸਾਨ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੌੜ ਸੀ, ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਅੱਖਰ ਰੁਲ਼ ਰਹੇ ਸਨ
ਓਹੀ ਅੱਖਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਮੰਜਿ਼ਲਾਂ ਦਾ ਥਹੁ ਪਤਾ ਸੀ

ਅਗਨ ਜਦ ਉਠੱੀ ਮੇਰੇ ਤਨ ਮਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਦੌੜਿਆ
ਪਰ ਤੇਰਾ ਹੰਝੂ ਮੇਰੇ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਦਰਿਆ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ

ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਹਰ ਬਿਰਖ ਉਸਨੂੰ ਤਰਸਦਾ ਜਿਹੜੀ ਘੜੀ
ਕੁਆਰੀਆਂ ਕਣੀਆਂ ਨੇ ਲੈਰੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਬਰਸਣਾ ਸੀ

ਮੁੜ ਤਾਂ ਆਈਆਂ ਮਛਲੀਆਂ ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਚੱਟ ਕੇ
ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁੜਨ ਤੱਕ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ............. "ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ"

ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕੱਚ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਟੁੱਟਿਆ ਤੇ ♥
ਮੈਨੂੰ ਅੰਮੜੀ ਨੇ ਦਿਤੀਆਂ ਲੱਖ ਝਿੜਕਾ 
ਮੇਰੇ ਨੈਣਾ ਵਿੱਚੋਂ ਛਮ ਛਮ ਨੀਰ ਫੁੱਟਿਆ...ਨੀ...ਮੇਰੇ ਨੈਣਾ ਵਿੱਚੇਂ..............

ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਸਦੇ ਨੀ..... 
"ਲੋਕੀਂ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦਿੰਦੇ ਤੇ ਕਿਦਾ ਹੱਸਦੇ ਨੀ"......ਲੋਕੀ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦਿੰਦੇ

ਡਾਂ.ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ


Ajj Mere Kolo Khach da Glass Tutiya te
Mainu ammri Neh Ditiya Lakh Chijrke...
Mere Naina Vicho Sham Sham Neer Futiya nI Mere Naina Vicho

Meri Amiye Ni Mainu Ek gal Dasde Ni
Loke Dil Torr Dinde Te Kida hasde Ni...Loki Dil Torh Dinde te kida Hasde....? ♥

ਏਨ੍ਹਾ ਉੱਚਾ ਤਖਤ ਸੀ ਅਦਲੀ ਰਾਜੇ ਦਾ
ਮਜਲੂਮਾ ਦੀ ਉਮਰ ਹੀ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਬੀਤ ਗਈ