ਆਤੀ ਹੈ ਕਿਸ ਤਰਹ ਸੇ ਮੇਰੀ ਕਬਜ਼-ਏ-ਰੂਹ ਮੇਂ 

ਦੇਖੂਂ ਤੋ ਮੌਤ ਢੂੰਢ ਰਹੀ ਹੈ ਬਹਾਨਾ ਕਿਆ ...

ਆਪਨੇ ਯੂੰ ਹੀ ਘੂਰ ਕਰ ਦੇਖਾ 

ਹੋਂਠ ਤੋ ਯੂੰ ਹੀ ਸਿਲ ਗਏ ਹੋਤੇ 

ਜੋ ਲੋਗ ਜਾਨ ਬੂਝ ਕਰ ਨਾਦਾਨ ਬਨ ਗਏ

ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕਿ ਵੋ ਇਨਸਾਨ ਬਨ ਗਏ 

ਵੇਖ ਫਰੀਦਾ ਮਿੱਟੀ ਖੁੱਲੀ,,ਮਿੱਟੀ ਉੱਤੇ ਮਿੱਟੀ ਡੁੱਲੀ

ਮਿੱਟੀ ਹੱਸੇ ਮਿੱਟੀ ਰੋਵੇ ਤੇ ਅੰਤ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਮਿੱਟੀ ਹੋਵੇ 

ਏਕ ਅਹਿਸਾਨ ਮੁਝਪੇ ਕਰਤਾ ਜਾ 

ਅਪਨੀ ਯਾਦੇਂ ਭੀ ਛੀਨ ਲੇ ਮੁਝਸੇ 

ਆਖਰੀ ਬਾਰ ਗਲੇ ਮਿਲ ਲੋ 

ਜਾਨਾ, ਮੁਝਕੋ ਜਾਨਾ ਹੈ 

ਮੇਰੇ ਦੁਖ ਕੀ ਕੋਈ ਦਵਾ ਨਾ ਕਰੋ 

ਖੁਦ ਕੋ ਮੁਝਸੇ ਅਭੀ ਜੁਦਾ ਨਾ ਕਰੋ 

ਬਿਨ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇ ਕਭੀ ਨਹੀ ਆਈ 

ਕਿਆ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਭੀ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਹੈ 

ਹਵਾਵਾਂ ਚ ਕਿਉਂ ਨਈ ਤੂੰ ਲਿਖਦਾ ਮੁਹੱਬਤ 

ਤੂ ਸ਼ਾਇਰ ਹੈਂ ਫਿਰ ਇੰਨਾ ਮਜਬੂਰ ਕਿਉਂ ਹੈਂ 

phool murjhate hain alfaaz nahi murjhate

door jana hai to buzurgon ki duaaein lete jao......