| ਉਮਰ ਭਰ ਤਾਂਘਦੇ ਰਹੇ ਦੋਵੇਂ , ਫ਼ਾਸਿਲਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਟਿਆ ਨਾ ਗਿਆ ,
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੌੜ੍ਹ ਕੇ ਨਾ ਮਿਲ ਸਕਿਆ , ਤੈਥੋਂ ਖੜ ਕੇ ਉਡੀਕਿਆ ਨਾ ਗਿਆ |

| ਇੰਜ ਤੁਰ ਕਿ ਰਾਹ ਤੈਨੂੰ ਲੈ ਤੁਰੇ ਮੰਜਿਲ ਦੇ ਵੱਲ
ਪੈਰ ਜੇ ਖੜ ਜਾਣ ਤਾ ਫਿਰ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਜਾਦੀ ਹੈ ਖਾ |

| ਝੱਟ ਕਰੋ ਨੀ ਖਾ ਲਓ ਟੁੱਕਰ, ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜੋ ਫੜਿਆ,
ਓਹ ਵੇਖੋ ਨੀ ਚੀਲ ਸਮੇਂ ਦੀ, ਉੱਡ ਪਈ ਆਦਮ ਖਾਣੀ |

| ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਹੋਏਗੀ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਉੱਤੇ ਇਸ ਵੇਲੇ
ਜਾਗਦੀਆ ਹੋਵਣਗੀਆ ਸੁੱਤਿਆਂ ਪੁਤਰਾਂ ਲਾਗੇ ਮਾਂਵਾਂ |

| ਪੈਸਾ ਧੇਲਾ, ਜਗ ਝਮੇਲਾ, ਰੌਣਕ ਮੇਲਾ , ਮੈ ਮੇਰੀ,
ਸਿਵਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਲੰਘੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਲੋਕ |

| ਕੰਡਾ ਜੋ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖੁੱਭਿਆ ਸਭ ਬੇਖ਼ਬਰ ਰਹੇ..
ਸੀਨੇ ‘ਤੇ ਟੰਗੇ ਫੁੱਲ ਦੀ ਚਰਚਾ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਹੈ |

Welcome saajandeep jii
Punjabizm te Bahut khoob shayer share kite aaa
Thanks

ਕਬਰਾਂ ਊਡੀਕ ਦੀਆਂ
ਸਾੰਨੂ ਜਿਉਂ ਪੁਤਰਾਂ ਨੂ ਮਾਵਾਂ

ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਸ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ ਮੈਨੂ ਜੀਵੇਂਗਾ
ਹੁਣ ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਦੀ ਖਬਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ...
ਮੇਰੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਕਿੰਝ ਘੁਟ ਸਬਰਾਂ ਦਾ ਪੀਵੇਂਗਾ
-ਨਵੀ

੧. ਤੂੰ ਹੁਸਨ ਏਂ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸੋਚਣਾ ਹੀ
ਮੈਂ ਇਸ਼ਕ ਹਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
੨. ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਖੁੱਭ. ਗਏ ਕਡਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਫੁੱਲ
ਹੱਥੀ ਲਾਏ ਰੁੱਖ ਸਾਨੂੰ ਰਾਸ ਨਾ ਰਾਸ ਹੀ ਆਏ

ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਵੀ (ਗੁਰਦਿਆਲ. ਰੌਸ਼ਨ)
ਜਨਾਬ ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ ਘਰਾਨੇ ਦੇ ਵਾਰਿਸ

 

ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਸਿਖਦੇ ਸਿਖਦੇ ਰਾਹਾਂ ਚ ਓਹ ਮਿਲ ਗਿਆ 

ਕੀ ਕਰਾਂ ਦਿਲ ਹਾਮੀ ਨਹੀ ਭਰਦਾ ਹੁਣ ਘਰ ਪਰਤਣ ਨੂੰ.....

ਮੈਨੂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਰਾਹਾਂ ਚ ਰੁਲ ਚੁਕੀ ਨੂੰ ....

ਕਹਿੰਦਾ ਬਹੁਤੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮਿਲੀ ਅੱਜ ਤਕ ਬਸ ਵਰਤਣ ਨੂੰ......

- ਨਵੀ